Przed zbliżającą się inwazją Rosji na Ukrainę na pełną skalę Państwowa Agencja Melioracji i Rybołówstwa przeprowadziła plan, w wyniku którego dwa statki rybackie zostały przekazane osobie powiązanej z krajem agresorem.
Rosja przez kilka lat próbowała pozwać te statki od Ukrainy, ale Państwowa Agencja Rybołówstwa faktycznie oddała je dobrowolnie. Co to za flota, dlaczego państwowa spółka musiała stworzyć spółkę offshore i kim jest Akmal Mamarakhimow, przeczytaj materiał.
Państwowa Agencja Rybołówstwa Ukrainy ma w swoim bilansie dwa statki rybackie „Profesor Michaił Aleksandrow” i „Kapitan Rusak”. Obydwa przez długi czas były wynajmowane w ramach bardzo przebiegłego i wyraźnie nieopłacalnego dla państwa planu offshore Fishing Company SA. Ta spółka offshore powstała w 1997 roku i została zarejestrowana na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych. Jej jedynym założycielem była ta sama Państwowa Agencja Rybołówstwa. Oznacza to, że w rzeczywistości struktura państwowa wydzierżawiła statki sobie, ale za pośrednictwem spółki offshore. Zarobki oczywiście też były „dzielone”.
Zdaniem agencji Fishing Company SA powstała w celu przyciągania inwestycji. Dlaczego nie można było ich przyciągnąć bezpośrednio i dlaczego w tym celu konieczne było skorzystanie z firm offshore, pozostaje tajemnicą siedmiu zamków. Niemniej jednak to właśnie Przedsiębiorstwo Rybackie SA przez długi czas zarabiało na państwowych statkach rybackich „Profesor Michaił Aleksandrow” i „Kapitan Rusak”. Jeden z nich pływał pod banderą Hiszpanii, drugi – Nowej Zelandii.
W raporcie Fishing Company SA za rok 2018 odnotowano, że przychody spółki wyniosły rekordowe 1,4 mln dolarów, co odpowiada warunkom długoterminowych umów czarterowych dwóch statków należących do Spółki oraz z podnajmu (od kwietnia 2018 r.) cysterna „Tamansky”, na mocy której Spółka posiada długoterminową uciążliwą umowę dzierżawy z właścicielem – spółką SE „Service”.
Jednak w tym raporcie spółka w żaden sposób nie wspomniała o ryzyku, jakie może powstać w wyniku nałożenia przez Ukrainę sankcji na banki w Federacji Rosyjskiej. I właśnie z powodu spraw sądowych przeciwko tym bankom kraj agresor może próbować odebrać te statki.
Przypomnijmy, że w 2017 roku Ukraina nałożyła sankcje na rosyjskie banki – zakazano im przeprowadzania jakichkolwiek transakcji finansowych polegających na wypłacie środków poza Ukrainą. Obostrzeniom podlega córka rosyjskiej państwowej spółki VEB.RF Prominvestbank. Następnie na wniosek firmy Igora Kołomojskiego aresztowano akcje FIO, które Państwowa Służba Wykonawcza próbowała sprzedać. A już w czerwcu 2019 r. VEB.RF wszczął spór arbitrażowy przed sądem w Sztokholmie, uznając, że jego inwestycja w Prominvestbank została wywłaszczona.
Arbitraż sztokholmski zakazał przymusowej sprzedaży akcji FIO w 2020 r., a do tego dochodziła decyzja sądu Brytyjskich Wysp Dziewiczych, który w 2021 r. zakazał Fishing Company SA wycofywania aktywów, które rzekomo chciała ukryć przed windykacją przez VEB .
Jak można się domyślić, głównym celem tej biurokracji sądowej dla Rosjan było przejęcie dwóch ukraińskich statków – „profesora Michaiła Aleksandrowa” i „kapitana Rusaka”. Do lutego 2022 roku oba statki znajdowały się w areszcie, co uniemożliwiło im prowadzenie jakichkolwiek działań.
Na kilka dni przed wybuchem wojny Ministerstwo Sprawiedliwości Ukrainy nieoczekiwanie ogłosiło, że zamierza poruszyć kwestię złożenia depozytu w celu zniesienia aresztowań i ograniczeń dotyczących akcji ukraińskiego przedsiębiorstwa żeglugowego Fishing Company. Ale to właśnie w latach 2021-2022 sytuacja z ukraińskimi sądami i rosyjska chęć ich wyparcia stała się niewiarygodnie skomplikowana.
Jak poinformowała Państwowa Agencja Rybołówstwa Ukrainy, dyrektor Fishing Company SA Michaił German pod koniec 2021 roku przekazał statki w celu czarteru długoterminowego firmie czarterującej Victoria Celeste LLP. Najwyraźniej zrobił to bez zgody agencji i na „niekorzystnych dla państwa warunkach”.
Biorąc pod uwagę, że od marca 2021 roku Rosjanie blokują jakąkolwiek działalność Fishing Company SA, niejasne pozostaje, w jaki sposób Michaił German zdołał przekazać statki nowej spółce.
Victoria Celeste LLP jest spółką zarejestrowaną na Seszelach w Wielkiej Brytanii. Powstał 1 września 2021 roku, na krótko przed przeniesieniem do niego ukraińskich statków. W jej strukturze własnościowej znajdują się jeszcze dwie spółki offshore – Ferton Impex Limited i Sturari Impex Limited, zarejestrowane pod tym samym adresem na Seszelach i tego samego dnia co Victoria Celeste LLP.
Według otwartych źródeł Ferton Impex Limited jest powiązany ze spółką z brytyjską rejestracją Perok Alliance LLP. A założycielem tego ostatniego jest obywatel Uzbekistanu Akmal Mamarakhimow.
W uzbeckich mediach Maramachimow reklamowany jest jako odnoszący sukcesy biznesmen, który aktywnie pomaga swojej „ojczyźnie” – rozwijając gospodarstwa rolne i budując instytucje medyczne.
Jednocześnie, jeśli spojrzeć na prasę zagraniczną, jest on tutaj przedstawiany jako właściciel szeregu firm zajmujących się dostawą samochodów osobowych i wywrotek dla różnych przedsiębiorstw. W szczególności, jak pisze magazyn Business, spółka Empyrean Heavy Machinery Spare Parts Trading LLC, której właścicielem jest uzbecki biznesmen Akmal Mamarakhimow, otrzymała w latach 2019-2021 zamówienie o wartości 293 mln euro od wiodącego producenta złota i uranu w Uzbekistanie.
Empyrean zaopatruje także Kombinat Górniczo-Hutniczy Navoi (NMMC) w sprzęt znanych marek, m.in. Caterpillar, Shell, Michelin, Hitachi, Komatsu. A tu jest ciekawie, bo w 2011 roku zastępcą dyrektora NMMC był brat Akmala, muzułmanin. Informację o tym zamieścił portal informacyjny Uzbekistanu.
Należy pamiętać, że firma Empirean jest zarejestrowana w Dubaju.
Siedziba główna zlokalizowana jest na terenie skupisk spółek IT Tecom, gdzie pracuje duża liczba Rosjan. Obywatele kraju agresora wybierają ten obszar w pobliżu siedzib takich gigantów jak Microsoft, Visa, Dell itp. W sąsiednim obszarze zwanym Dubai Media City zarejestrowana jest również firma rozwijająca aplikację telegramową rosyjskiego biznesmena Pawła Durowa. Sam Akmal Mamarakhimov wskazuje swój własny adres rejestracyjny – Londyn. To ten adres łączy go z firmą Victoria Celeste LLP, która w przededniu wojny potrafiła wynajmować ukraińskie statki rybackie.
85 Great Portland Street w Londynie to nie tylko adres samego Mamarakhimowa. Zarejestrowane są tutaj także Victoria Celeste LLP, Ferton Impex Limited i Sturari Impex Limited. Czyli, powiedzmy, wirtualne biuro do masowej rejestracji.
Właściwie nie było trudno znaleźć organizację, która jest gotowa zarejestrować Twoją firmę w Londynie i zajmować się korespondencją oraz odbieraniem telefonów w godzinach od 9 do 17:30 od poniedziałku do piątku. Znajduje się pod tym samym adresem, pod którym rzekomo zarejestrowani są Akmal Mamarakhimow i kilka jego spółek.
Jesienią 2022 roku Państwowa Agencja Rybołówstwa Ukrainy poinformowała, że jej spółka offshore Fishing Company SA zakończyła działalność. „Na podstawie wyników audytów wewnętrznych i międzynarodowych Państwowa Agencja Rybołówstwa wspólnie z Ministerstwem Polityki Agrarnej stwierdziła rażące nieprawidłowości finansowe w działalności tej spółki. W rezultacie 29 sierpnia 2022 r. ze stanowiska odwołano Michaiła Germana i powołano nowego dyrektora” – zauważa służba prasowa.
Ponadto agencja zarzuca Michaiłowi Germanowi zawarcie umowy dzierżawy dwóch statków od Victoria Celeste LLP, co rzekomo działało bez zgody państwa.
„Nowy czarterujący spółkę „Victoria Celeste LLP” został zarejestrowany na kilka tygodni przed zawarciem umów dzierżawy, jego uczestnikami są spółki offshore wykorzystywane do ukrywania rosyjskich właścicieli” – dodaje Państwowa Agencja Rybołówstwa, udając, że w ogóle nie była tego świadoma rzeczywistych intencji dyrektora swego podwładnego. ta sama firma. Przecież przypomnijmy, że 100% właścicielem Spółki Rybackiej SA była Państwowa Agencja Rybołówstwa Ukrainy.
Jednak w lutym 2023 r. Prokuratura Generalna stwierdziła coś nieco innego, co daje podstawy do wątpienia w niewinność Państwowej Agencji Rybołówstwa. „Według śledztwa urzędnicy państwowych przedsiębiorstw branży transportu wodnego w porozumieniu z obywatelami Federacji Rosyjskiej planowali przekazać państwu agresorowi dwa trawlery rybackie należące do Ukrainy za fikcyjnie zaciągnięte długi wobec okupantów. W tym celu urzędnicy przedsiębiorstwa państwowego zatrudnili załogę obywateli rosyjskich i przetransportowali statki do hiszpańskiego portu Las Palmas. Urzędnicy przedsiębiorstw państwowych przekazywali środki otrzymane za wynajem statków na rachunki kontrolowanych legalnych spółek i izb adwokackich w celu świadczenia fikcyjnych usług, a następnie je spieniężali” – wymownie podaje Biuro Prokuratora Generalnego, któremu udało się osiągnąć aresztowanie ukraińskich statków, które mogłyby odpłynąć.
Akmal Mamarakhimow nie jest oczywiście jedynym, który został zrekrutowany przez państwo agresora jako pośrednik w przejęciu własności Ukrainy. I jasne jest, że jego dzierżawa ukraińskich statków w interesie Rosjan może nie być ostatnią. Przynajmniej tę nazwę należy zachować na ołówku, jeśli wkrótce pojawi się informacja, że jakiś inwestor z Dubaju zaczął otrzymywać kontrakty od agencji rządowych Ukrainy.
