Kradzieże przy budowie fortyfikacji: „tajne” sprawy karne i firmy fasadowe

Zainteresowanie opinii publicznej budową fortyfikacji po raz pierwszy podsyciło majową ofensywę Rosjan w obwodzie charkowskim. Kiedy po raz pierwszy stało się jasne, że niektóre fortyfikacje istnieją tylko na papierze, a państwo wydało już na fortyfikacje 38 miliardów hrywien, a znaczna część tych środków trafiła na konta nowo utworzonych firm ze śladami fikcyjności.

Teraz Rosjanie aktywnie postępują w obwodzie donieckim i stamtąd płyną podobne skargi na „kompletny pokaz i naśladownictwo aktywności” przy budowie fortyfikacji. W publikacji BusinessCensor sprawdziliśmy, kto odpowiada za budowę i dlaczego wszelkie szacunki trzymane są w tajemnicy. A wykonawcy są zaangażowani w postępowanie karne pod zarzutem defraudacji 20 miliardów UAH.

Na tle skandalów z brakującymi fortyfikacjami w obwodzie charkowskim jeszcze w maju parlamentarzyści utworzyli Tymczasową Komisję Specjalną ds. ukierunkowanego wykorzystania środków na budowę fortyfikacji i zakup dronów.

Przewodniczącym komisji został zastępca partii Sługa Narodu Nikołaj Zadorożny, były showman i organizator wydarzeń, który pracował w agencji eventowej Kvartal 95. Niedawno otrzymałem od NABU podejrzenie o wyłudzenie łapówek w wysokości 3,4 miliona hrywien za „niezakłócanie prac remontowych” w obwodzie sumskim.

Jego zastępcą został Michaił Cymbaliuk z frakcji Batkiwszczyna. W skład komisji wchodziło także 13 zastępców ludowych.

Sekretarzem komisji został w szczególności Michaił Bondar, członek frakcji Solidarność Europejska.

Na początku prac komisji Bondar opowiedział, jak w przededniu inwazji na obwód charkowski Władimir Zełenski wraz z posłami przybyli na to samo miejsce fortyfikacji, co władze lokalne zorganizowały „w ramach demonstracji”. W innych miejscach budowali coś w pośpiechu, żeby zgłosić, ale w innych nie robili w ogóle nic.

„Chłopaki mówili, że jak musieli dotrzeć do linii, na której miała znajdować się fortyfikacja, to kończyli w dołach, albo od razu zaczęli coś kopać, bo było pusto” – opowiada Bondar.

Jednocześnie obiecał, że w przypadku stwierdzenia nadużyć członkowie komisji z ugrupowań opozycyjnych będą nalegać na przekształcenie komisji specjalnej w komisję śledczą.

Według niego w maju władze zgodziły się jedynie na utworzenie specjalnej komisji. Z powodu tego niepewnego statusu jego działalność jest znacznie ograniczona. Wnioski specjalnej komisji będą miały charakter rekomendacyjny; może ona opracować propozycje dla rządu, ale jednocześnie ma ograniczony dostęp do niektórych dokumentów.

Od chwili powstania Tymczasowa Komisja Specjalna odbyła trzy posiedzenia, ale nie doszła do konkretów – kontraktów i wykonawców budowy fortyfikacji.

W spotkaniu VSK nie uczestniczyły „pierwsze” osoby z administracji regionalnej, ale inni pracownicy, którzy nie potrafili odpowiedzieć ani na pytania dotyczące zamówień na budowę fortyfikacji, ani wykonawców.

Spotkanie, które miało odbyć się 19 lipca, zostało bez podania przyczyny odwołane przez przewodniczącego WSK Nikołaja Zadorożnego.

Ponadto, rzekomo ze względów bezpieczeństwa, wszystkie materiały z postępowań karnych i umów zakupu fortyfikacji, które bada VSK, zostały sklasyfikowane jako „tajne” lub „wyłącznie do użytku służbowego”. Dlatego formalnie członkowie komisji nie mogą ujawniać informacji zawartych w tych materiałach, w tym także mediom, nawet jeśli zostały w nich odnotowane fakty nadużyć – powiedział BusinessCensorowi Michaił Bondar.

Według niego jest mało prawdopodobne, aby komisja fortyfikacyjna zebrała się przed 20 sierpnia, kiedy odbędzie się kolejne posiedzenie plenarne Rady Najwyższej.

„Przewodniczący VSK otrzymał polecenie, aby nic nie robić i opóźniać proces. Nikołaj Zadorożny teraz po prostu ignoruje wszystkie wiadomości w grupie VSK na WhatsApp” – powiedział Bondar.

Budowa fortyfikacji: jak to działa na Ukrainie?

Pod koniec kwietnia premier Denis Szmyhal powiedział, że od początku 2024 roku na wzmocnienie przeznaczono prawie 38 miliardów hrywien. I że „poprzez redystrybucję wydatków budżetu państwa” rząd przeznaczył na budowę fortyfikacji ponad 8 miliardów hrywien. Oznacza to, że całkowity budżet na fortyfikacje wynosi obecnie prawie 46 miliardów hrywien.

Według Michaiła Bondara głównymi zarządcami środków na budowę fortyfikacji na Ukrainie są struktury Ministerstwa Obrony Narodowej, administracja regionalna oraz Państwowa Agencja Rewitalizacji i Rozwoju Infrastruktury wraz z jej siecią regionalną.

Pierwszą linią fortyfikacji zajmuje się wyłącznie Ministerstwo Obrony. Częściowo drugą i trzecią linię stanowią regionalne administracje wojskowe.

W przypadku, gdy administracja regionu, na którego terytorium konieczna jest budowa fortyfikacji, nie ma wystarczających środków na fortyfikacje, do ich budowy przyciągana jest inna administracja regionalna, która ma takie środki i która prowadzi zamówienia dla innego regionu i przyciąga tam wykonawców . „Zgadzają się między sobą, kto co buduje i na jakim miejscu. Kto za co odpowiada” – mówi Michaił Bondar.

W każdym przypadku zleceniodawcą fortyfikacji jest zawsze Sztab Generalny, który musi je odebrać od wykonawcy. Zdaniem Bondara czasami wojsko nie akceptuje tych obiektów ze względu na ich zły stan, wówczas samorząd, który sfinansował budowę, przenosi takie fortyfikacje na bilans swoich spółek użyteczności publicznej. Zdaniem VSK władze regionalne tłumaczą te fakty rzekomym „brakiem środków na utrzymanie” fortyfikacji wojskowych.

„Wszystko to jest pustą dekoracją okienną, nie związaną z terenem (...) stanowiska wykopuje się tam, gdzie jest to wygodne dla operatorów koparek” – mówił niedawno redaktor naczelny publikacji „Censor.NET” Jurij Butusow budowa fortyfikacji w najtrudniejszym kierunku Pokrowskiego „Na otwartym polu”. Czasami instaluje się betonowe ziemianki, ale nie są one zakopywane w ziemi, ale umieszczane jak stare bunkry, na terenach otwartych, które są bardzo dobrze widoczne i nie są zamaskowane. Pozycje te nie są chronione przed dronami. Wszystkie te pozycje, które są tam wykopywane, to kompletna dekoracja okienna i imitacja. Żołnierze nie zajmują tych pozycji, jedynie czasami są okupowane przez wrogie grupy szturmowe, kiedy czasami muszą uciec przed naszym ogniem, podczas kolejnego przewrotu, kiedy idą do ataku. To smutna rzeczywistość.”

Według Bondara władze regionalne zgłosiły już komisji parlamentarnej, że wszystkie fortyfikacje są gotowe co najmniej w 85%. Inne informacje pochodzą od pracowników Służby Bezpieczeństwa Ukrainy, którzy w związku z faktami o nadużyciach w budownictwie wszczęli 30 postępowań karnych. Przypadki wskazują na prawdopodobną defraudację około 20 miliardów UAH. Fundusze zostały wydane na inne cele w związku z zakupem materiałów po znacznie zawyżonych cenach i budową obiektów, która odbywała się wyłącznie na papierze. W ramach kontraktów z OVA wykonawcy zazwyczaj otrzymywali z góry ponad 70-80% kosztów budowy fortyfikacji.

Sprawy znikają z Rejestru, ceny pozostają zawyżone

W lutym tego roku Służba Bezpieczeństwa Ukrainy wszczęła postępowanie karne w związku z zawyżaniem cen przy zakupie drewna na budowę fortyfikacji w obwodzie charkowskim. Do czerwca orzeczenia w tej sprawie były publicznie dostępne w Państwowym Rejestrze Orzeczeń Sądowych, po czym zniknęły z tego miejsca – zauważa Charkowskie Centrum Antykorupcyjne.

Fabuła zaginionej sprawy była następująca: kilka przedsiębiorstw wykonawczych „kontrolowanych przez jedną grupę osób” kupowało drewno od przedsiębiorstw państwowych, w szczególności od Przedsiębiorstwa Państwowego „Leśnictwo Izyum” po cenie 970 UAH za metr sześcienny drewna iglastego ( sosna) o średnicy 15-19 cm i długości 3-4 m.

I sprzedali go Wydziałowi Obwodowej Administracji Państwowej w Charkowie, który zajmował się budową fortyfikacji, za cenę 4100 UAH/m3.

Tylko w okresie styczeń-marzec br. straty na tym programie mogą kosztować budżet państwa około 150 mln hrywien.

Jednak, jak pokazały ostatnie zakupy od Prozorro, postępowanie karne nie powstrzymuje urzędników od kupowania drewna na fortyfikacje za pośrednictwem wątpliwych pośredników z ogromnymi nadpłatami.

Przykładowo BusinessCensor stwierdził zakupy drewna w obwodzie donieckim, które przeprowadzono w czerwcu.

Administracja wojskowa wsi Ocheretyńsk zakupiła od firmy Investinprom LLC okrągłą tarcicę iglastą o objętości 15-24 cm i długości 4 m za 6,5 ​​tys. UAH/m3.

Za tę samą cenę Rada Miasta Pokrowskiego kupiła drewno od Investinpromu za 12,89 mln UAH.

InvestInprom sprzedał tarcicę iglastą obrzynaną (sosna) 25-30 o długości 3-4 m do Pokrowska i regionu w kwietniu 2024 roku za 11 tys. UAH/m3.

Łącznie Investinprom dostarczył drewno do obwodu donieckiego za prawie 26 mln UAH. Choć jest to zupełnie nowy kierunek działalności tej firmy, w ubiegłym roku Investinprom wyspecjalizował się w wynajmie specjalistycznego sprzętu dla Urzędu Miejskiego w Chersoniu.

Investinprom LLC powstała w Kijowie w zeszłym roku i została zarejestrowana w pierwszej kolejności na mieszkańca Bojarki, Władimira Wiaczesławowicza Pietuchowskiego, który był wcześniej ścigany za produkcję środków odurzających. W kwietniu 2024 roku firma została przeniesiona do Tatyany Petrovnej Sapeginy, również mieszkanki obwodu kijowskiego.

Jeśli wrócimy do zakupu drewna w obwodzie charkowskim, to według wyliczeń BusinessCensor Departament Charkowskiej Obwodowej Administracji Państwowej odnotował w systemie elektronicznym zakup drewna na fortyfikacje łącznie za ponad 415 mln UAH.

Z tego wolumenu jedynie 30,6 mln hrywien, czyli niecałe 10% całkowitej kwoty zakupów, Charkowska Obwodowa Administracja Państwowa zamówiła bezpośrednio w oddziale przedsiębiorstwa państwowego „Lasy Ukrainy”; lwia część została zakupiona za pośrednictwem firm pośredniczących z oznakami fikcyjności.

Na przykład utworzona rok temu spółka Hertz Industry sprzedała w tym roku Obwodowej Administracji Państwowej w Charkowie więcej drewna niż wszystkie państwowe przedsiębiorstwa leśne – za 52 mln UAH. W przeszłości spółka sprzedawała drewno w obwodzie charkowskim za 57 mln UAH.

Usługa odzyskiwania lub administracja regionalna

Pomimo tego, że podobno istnieją pewne zasady finansowania zamówień na budowę fortyfikacji, w praktyce każdy region organizuje je inaczej.

Na przykład w obwodzie donieckim BusinessCensor znalazł oferty od lokalnej Służby Rewitalizacji i Rozwoju Infrastruktury, która zajmowała się budową twierdz i dokonywała zakupów w marcu-kwietniu tego roku za prawie 474 mln hrywien, nie podając szacunków i wykonawcę robót.

Natomiast Departament Donieckiej Obwodowej Administracji Państwowej zakupił tylko niektóre materiały na te konstrukcje obronne. Miejscowy Wydział Ochrony Ludności, Mobilizacji i Prac Obronnych zakupił w szczególności spiralną barierę zabezpieczającą typu Egoza, czyli po prostu drut kolczasty, za prawie 360 ​​mln UAH od powiązanej z rodziną tzw. grupy Ukrbudinvest. były szef policji w chwili obecnej okupował Donieck przez Maksyma Kirindyasowa.

W tym samym czasie poszczególne rady wiejskie organizowały przetargi na zakup materiałów do budowy fortyfikacji w obwodzie donieckim. Na przykład Grodowska Obwodowa Administracja Państwowa w obwodzie pokrowskim i Rada Wiejska Iljinowska w obwodzie kramatorskim zakupiły piramidy barierowe PZ-1 od LLC Trading House S.K.S.M. Charkowski przedsiębiorca i były zastępca ludowy Anatolij Denisenko. 1790 – 1960 UAH/sztuka (powiat Pokrowski kupowany drożej).

Jednocześnie w obwodzie charkowskim lokalna Służba Odbudowy i Rozwoju Infrastruktury w ogóle nie była zaangażowana w kwestię fortyfikacji. Największe przetargi dotyczyły operacyjnego utrzymania dróg, które kosztowały łącznie 8,66 miliarda hrywien oczekiwanych kosztów i zostały podzielone pomiędzy faworytów drogowych ery Wielkiego Budownictwa - Avtomagistral-Yug LLC, Avtostrada Group of Companies LLC i Rostdorstroy LLC.

W obwodzie charkowskim zakupami fortyfikacji zajmował się centralnie Wydział Mieszkalnictwa, Usług Komunalnych oraz Zespołu Paliw i Energii Charkowskiej Obwodowej Administracji Państwowej, który zgodnie z niezrozumiałą logiką początkowo nie klasyfikował swoich wykonawców fortyfikacji, ale sklasyfikowane wszystkie szacunki.

Na przykład w styczniu Departament Obwodowej Administracji Państwowej w Charkowie zakupił drewno za pośrednictwem Prozorro od Epicenter K LLC (w umowie Departament wskazał nawet rzeczywistą lokalizację przedsiębiorstwa, a zamówienie drewna zostało dostarczone na fortyfikacje w pierwszej linii) za 36,22 mln UAH (w specyfikacji na 38 mln UAH). Departament dokładnie sklasyfikował, na co przeznaczał te środki, czyli na przedmiot zakupu i koszt jednostki towaru.

Oprócz dość dużego kontraktu z Epicenter na zakup materiałów do budowy fortyfikacji w obwodzie charkowskim, dominuje firma nosząca znamiona fikcyjności.

Inaczej jest w przypadku zamówień na „budowlę fortyfikacyjną”, gdzie Departament Obwodowej Administracji Państwowej w Charkowie zanotował w systemie elektronicznym wydatki na kwotę 6,4 miliarda hrywien.

System Prozorro zestawienia wykonawców wszystkich fortyfikacji w regionie, co pozwoliło BusinessCensorowi wyliczyć TOP 10 największych odbiorców środków na fortyfikacje w tym regionie.

Ocena największych wykonawców w obwodzie charkowskim

• Na pierwszym miejscu jest PJSC „Trest Zhilstroy -1” Aleksandra Kharchenko, który jest członkiem komitetu wykonawczego Rady Miejskiej Charkowa – 996,80 mln UAH;
• Z drugiej – Tech-Inkom LLC jest powiązany z wieloletnim zastępcą burmistrza Charkowa Andriejem Rudenką, odpowiedzialnym za kwestie obronne, zwolnionym w kwietniu 2024 r. – 545,71 mln UAH;
• Na trzecim miejscu – Stroy UA LLC spółki Victoria Didyk z Dniepru – 375,26 mln UAH;
• Na czwartym miejscu – prywatne przedsiębiorstwo „Firma budowlana „PROMTEKS”, powiązane z byłym deputowanym ludowym z Charkowa Anatolijem Denisenko – 333,30 mln UAH;
• Na piątym miejscu znajduje się Zhilstroy-3 LLC, mieszkańcy Charkowa Jurij Melnik i Aleksander Malejew – 303,57 mln UAH;
• Na szóstym miejscu znajduje się Project Alliance LLC, jednym z właścicieli jest Andrey Kolos, były dyrektor Departamentu Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych Obwodowej Administracji Państwowej w Charkowie, były zastępca ludowy Rady Miejskiej z partii Nasza Ziemia, członek komitet wykonawczy Rady Miejskiej Charkowa – 266,39 mln UAH;
• Na siódmym miejscu - Business Project LLC Witalij Krawczenko z rejonu Czuguewskiego - 237,49 mln UAH;
• Na ósmej znajduje się Remtekhnaladka LLC z Połtawy, której właścicielem jest lokalny przedsiębiorca, przedstawicielka branży kosmetycznej Evgenia Kornberg. Do września 2020 roku właścicielem był Aleksander Jarowenko. W okresie styczeń-listopad 2021 r. spółką kierował Władimir Medyanik, były zastępca Rady Miejskiej Połtawy – 177,68 mln UAH;
• Na dziewiątym miejscu znajduje się LLC Construction Company Alliance-Transbudservice, spółka z Czerkasów, która powstała w 2023 roku, zarejestrowana na Witalija Ochotę, oprócz fortyfikacji w obwodzie charkowskim, udało się wygrać przetargi na budowę schronów w Szewczenkowskim rejon kijowski – 149,98 mln hrywien;
• Na dziesiątym miejscu znajduje się ROSTDORSTROY LLC, znana od czasów Wielkiego Budownictwa, spółka byłego zastępcy Rady Miejskiej Odessy Jurija Schumachera i Jewgienija Konowałowa – 142,37 mln hrywien.