Wszyscy wiedzą, że przed nominacją na szefa obwodowej administracji państwowej w Charkowie Oleg Sinegubow piastował podobne stanowisko w Połtawie przez dwa lata. Gdzie naznaczony był skandalem na skalę światową – spotkaniem ewakuowanych Ukraińców z Wuhan.
Z jednej strony OP uważnie przyglądała się nowemu zawodnikowi, z drugiej strony Charków musiał przedstawić menedżera z doświadczeniem, a nie osobę, która niejednokrotnie była uwikłana w transakcje i podejrzane intrygi.
Od funkcjonariusza organów ścigania po nauczyciela.
Oleg Sinegubov urodził się w 1983 roku w Charkowie. Przyszły polityk dorastał i ukończył zwykłą szkołę w dzielnicy mieszkalnej Alekseevka. Następnie Sinegubow wybrał Uniwersytet Spraw Wewnętrznych w Charkowie. W 2004 roku ukończył studia z wyróżnieniem i uzyskał tytuł prawnika.
Trzeba powiedzieć, że w tamtym czasie Charków był nie tylko stolicą gliniarzy, ale stolicą tyranii gliniarzy. Tak więc w 2004 roku liczba ofiar złego traktowania ludzi w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych osiągnęła milion przypadków rocznie, lwia część tortur miała miejsce w Charkowie.
Dostanie się na Uniwersytet KhNUVD, czyli Bandurka, bez łapówki było prawie niemożliwe. A większość tych, którym udało się później zdobyć prestiżowe zawody, z reguły przyłączała się do mafii wciąż niezreformowanego systemu MSW i zdobywała nielegalne dochody. I w tym czasie poszli na tę uczelnię właśnie po to, by dołączyć do mafii Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i uzyskiwać stałe nielegalne dochody. Młody Sinegubow, jako mieszkaniec Charkowa, nie mógł o tym nie wiedzieć. Od 2004 do 2005 roku i pół roku 2008 pracował na stanowisku śledczego w departamencie liniowym MSWiA w Kolei Południowej.
Po dwóch wyjazdach śledczych i studiach podyplomowych (uwaga – studia podyplomowe w uczelniach usługowych) w KNUVD rozpoczyna pracę jako nauczyciel i wkrótce kieruje 6. wydziałem KNUVD. Jest to kierunek dla pracowników kontraktowych, którzy potrzebują wiedzy prawniczej lub dyplomów bez obowiązkowego przyporządkowania do władz. Zarówno doktoranci, jak i absolwenci są zależni od Sinegubowa, który nie zawsze jest zainteresowany studiowaniem, ale desperacko potrzebuje dyplomu.
W tym czasie w latach 2017-2018 dziekan Sinegubow, który ani przez jeden dzień nie pracował w biznesie, stał się właścicielem pięciu mieszkań i dwóch zagranicznych samochodów.
Ponadto w tej chwili Sinegubov deklaruje 100% udziałów w spółce Seeds of Slobozhanshchiny LLC, którą następnie ponownie rejestruje w imieniu swojego ojca, „zwykłego” agronoma Wasilija Fiodorowicza Sinegubowa. Główna działalność firmy jest w pełni zgodna z zainteresowaniami zawodowymi Sinegubowa seniora, ale dopóki jego syn Oleg nie stał się znaczącą postacią w KhNUVD, nie odniósł takiego sukcesu w biznesie.
Teraz ojciec naszego bohatera „otrzymał” stanowisko zastępcy dyrektora działu rolno-przemysłowego Grupy Agrotrade, jednego z najpotężniejszych handlarzy zbożem na Ukrainie i najpotężniejszego w obwodzie charkowskim. Grupa AGROTRADE znajduje się w gronie 25 TOP firm posiadających największy bank ziemi na Ukrainie. W skład grupy wchodzi 14 przedsiębiorstw rolniczych, które organizacyjnie i terytorialnie zgrupowane są w sześć klastrów rolniczych.
Interesów tej grupy broni już nie nauczyciel-prawnik, ale syn-gubernator.
Również podczas pracy na uniwersytecie Sinegubov otworzył kilka firm doradztwa prawnego w Charkowie i Kijowie. Niektóre z nich, na przykład, są zadeklarowane „SPÓŁKA PRAWNA SINEGUBOV, SOBOLEV I WSPÓLNICY”. Ale ta działalność nie wydaje się opłacalna. Inne, takie jak „RASKOSOV LOYES GROUP”, „SIBONEY SERVICE”, „VIKATA” w ogóle nie są uwzględnione w deklaracji. Jednocześnie wszyscy oni nadal działają, nawet spółka partnerska z kolegą z wydziału Aleksandrem Sobolewem, pomimo jego śmierci. Oznacza to, że jeden wspólnik zarządzający zmarł, drugi nie prowadzi działalności, ponieważ jest urzędnikiem, ale firma działa.
Jednocześnie Sinegubow w trakcie swojej działalności zasłynął jedynie dzięki temu, że w 2015 roku reprezentował interesy właścicieli aptek sprzedających leki dzieciom.
Droga do polityki
Dziś Sinegubow pozycjonuje się jako patriota Ukrainy. Ale na początku swojej kariery mało interesowały go aspekty ideologiczne. Po prostu próbował zdobyć kartę partyjną, która otworzyłaby mu drogę do władzy.
Najpierw Sinegubow wstępuje do partii „Silna Ukraina”, którą założył Siergiej Tigipko. Tam poznał swojego przyszłego przywódcę politycznego Aleksieja Krasowa, który stał na czele komórki partii Nowa Bawaria w Charkowie. W 2012 roku ta siła polityczna dołącza do władz regionalnych. A przyszły gubernator Charkowa zostaje asystentem odrażającej zwolenniczki Janukowycza Iriny Bierieżnej, która szczególnie kochała rosyjskie widowiska polityczne, nie uznawała aneksji Krymu i sprzeciwiała się Majdanowi.
Po jej śmierci Sinegubow ponownie nie przeniósł się do innego obozu, lecz wstąpił do partii „Silna Ukraina”.
W 2019 roku Sinegubow wraca do Krasowa i pełni funkcję asystenta w wyborach do Rady Najwyższej. W tym momencie Krasow zastąpił już zmarłą „Silną Ukrainę” obiecującymi „Sługami Narodu” i wspólnie wygrali wybory do parlamentu.
Prawie dekada na stanowisku asystentów parlamentarnych daje Sinegubovowi szansę na zdobycie umiejętności i kontaktów, dzięki którym będzie mógł nadal pracować w prawdziwych urzędach państwowych. Krasow „zmył” go ze szlaku regionalistów i pomógł mu trochę jak deweloper za pieniądze. Ponadto Sinegubovowi udało się już spotkać dwóch swoich sponsorów. Jego patronami są jego kolega z partii Silna Ukraina Roman Yarovoy (deweloper, były współwłaściciel targu Barabaszowo), multimilioner, właściciel Agrotrade Wsiewołod Kożemyako. Tak, ta sama „Agrotrade”, w której obecnie pracuje ojciec Sinegubowa i dzięki której działalności zawodowej się poznali.
Jarowoj również nie bez powodu otrzymał swoją stolicę. Jest osobą byłego zastępcy ludowego Wasilija Gricaka, zwanego lobbystą koncernu EDAPS, który zarabiał na prawach, biopaszportach i tym podobnych. Nawiasem mówiąc, Gritsak był prorektorem w KhNUVD, kiedy studiował tam Sinegubow. Jest mało prawdopodobne, aby zwrócił uwagę na studenta pierwszego roku, ale jego kontakty na uniwersytecie pozostały. Dlatego prawdopodobnie to Gritsak mógł polecić Jarowojowi wciągnięcie Sinegubowa do schematów.
U władzy
Rolą, jaką patroni przypisali Sinegubowowi, jest ochrona i powiększanie ich majątku.
Najpierw w 2018 r. starali się o nominację młodego prawnika na sędziego Naczelnego Sądu Antykorupcyjnego, ale konkurs mu się nie udał.
Potem pojawiła się historia „Sługi Narodu”, a kampania wyborcza w obwodzie charkowskim została w szczególności sfinansowana przez Yarovaya. Krasow był wówczas asystentem Jarowa. Następnie on sam został zastępcą ludowym, przyjął Sinegubowa na swojego asystenta i to jego Jarowoj awansował na stanowisko gubernatora Połtawy.
Dlaczego Połtawski? Po pierwsze, bez doświadczenia menedżerskiego prawie niemożliwe byłoby bezpośrednie udanie się w ten sposób do regionu Charkowa. Po drugie, w obwodzie połtawskim Kozhemyako i Yarovoy mieli własne interesy - ziemię i budownictwo.
11 listopada 2019 r. Prezydent Ukrainy Zełenski mianował Sinegubowa na stanowisko przewodniczącego Obwodowej Administracji Państwowej Połtawy.
Schematy w Połtawie.
Według lokalnych mediów w ciągu niecałych dwóch lat Sinegubow zmusił wszystkich wykonawców do płacenia jemu i Jarowojowi 10–30% obrotów za pośrednictwem frontowej firmy prawnej „Wyższy standard”; wspierał nielegalne wydobycie piasku na rzece Kołomak
Sinegubov przybliża do siebie zastępcę Irinę Stepanenko, która jest teraz zaangażowana w rozwiązywanie wszystkich problemów kadrowych i gruntowych. Jest zastępcą regionalnym BPP, a także dyrektorem finansowym prywatnego przedsiębiorstwa ALFA-CAPITAL, którego właścicielem jest organ kryminalny Aleksander Pawluczenko, nazywany „Brasletem”.
Z jego pomocą i koordynacją Sinegubowa Wsiewołod Kożemyako i Roman Jarow zdołali przedostać się na ziemie Ukrgasvydobuvannya. Za pośrednictwem Iriny Stepanenko lobbowali na rzecz mianowania ludzi na stanowiska szefów administracji okręgu połtawskiego, aby zapewnić wpływy polityczne i „prywatyzację” ziem w obwodzie połtawskim.
Według lokalnych mediów Sinegubowowi udało się także ustalić łapówki za remonty dróg za pośrednictwem spółek zastępcy ludowego Sługi Narodu Konstantina Kasai oraz łapówki za media, których ofiarą padł dyrektor Poltavateploenergo Aleksander Aleksenko.
Nie można powiedzieć, że OP nie wiedział o schematozie Sinegubowa i spółki. Ponadto w 2020 r. zatrzymany został doradca gubernatora Maxim Ratner za przyjęcie łapówki. Rzekomo brał pieniądze dla Sinegubowa. Z nieoficjalnych informacji wynika, że sprawa została wszczęta, ponieważ chciwi mieszkańcy Charkowa dali się skusić na gaz i ropę Ermaka. Sprawę jednak „uciszono”, a Ratnera uznano za winnego, który zgodził się z zarzutami prokuratora i otrzymał wyrok w zawieszeniu. Sinegubov wyszedł bez szwanku. Będzie nadal stosował tę taktykę – „Nic nie wiedziałem, to wszyscy podwładni”, już w Charkowie.
Wysoka jakość i co najważniejsze opłacalna dla „kuratorów” praca w obwodzie połtawskim dała powód do powrotu Sinegubowa do obwodu charkowskiego. Co więcej, właśnie tutaj pojawiło się wolne stanowisko.
W Charkowie
Oleg Sinegubow został mianowany szefem Charkowskiej Obwodowej Administracji Państwowej pod koniec grudnia 2021 roku.
Do czasu nominacji rodzina Sinegubowów dosłownie nabywa nieruchomości. Teraz w oświadczeniu wskazano już sześć mieszkań i sześć działek zarejestrowanych na żonę gubernatora. Mieszkania przydzielono także jego żonie, matce – Walencie Sinegubowej i teściowej Larisie Zhuravlevej.
Anna Zhuravleva nie jest bizneswoman. Według oficjalnych danych jest profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Praktyki Ogólnej – Medycyny Rodzinnej i Chorób Wewnętrznych Narodowego Uniwersytetu Medycznego w Charkowie. Jednocześnie kupuje trzy działki o powierzchni ponad pół hektara w elitarnej wówczas Czerkaskiej Łozowej pod Charkowem i dwie kolejne w samym Charkowie, w Lesoparku. A nawet ponad hektar - 1,2 - ziemi między Czerkasami Łozową i Dergaczami.
Jednocześnie podaje się, że działka o powierzchni 20 akrów kosztowała żonę gubernatora zaledwie 30 000 hrywien. Chociaż nawet teraz cena za ćwierć mniejszej działki sięga 50 000 dolarów, przed inwazją na pełną skalę kwoty te były wyższe.
Ponadto w 2021 roku nauczycielka Anna Zhuravleva nagle zostaje współzałożycielką firmy konsultingowej Siboney Limited, która korzysta z tego samego numeru telefonu co założone przez samego Sinegubova Siboney Service LLC i Vikata LLC.
Siboney Limited jest założycielem Segura Capital LLC z wkładem statutowym w wysokości 5 milionów UAH. A ta „Segura Capital”, według systemu YouControl, jest właścicielem 29 nieruchomości na terenie całego kraju. Przede wszystkim w obwodzie odeskim i charkowskim. Na przykład kilka apartamentów w Odessie w rejonie Arkadii nad morzem.
Teraz sam Oleg Sinegubov ma jedno mieszkanie wymienione za Gospromem.
Dla żony - mieszkania na Sumskiej, Rymarskiej, Danilevskogo (w samym centrum Charkowa), ziemia. Plus mieszkania dla rodziców małżonków.
Wszystkie deklaracje Sinegubowa są jak gra w naparstki. Albo sprzeda jakąś nieruchomość, potem pojawi się to w deklaracjach, potem zmienią samochody, a potem ktoś nieznany da milion hrywien.
Można stwierdzić oczywistość – rodzina gubernatora nie żyje z pensji, lecz korzysta z dochodów ukrytych i schematów, w tym opartych na korupcji i wycofywaniu pieniędzy z budżetu.
Teraz możemy śmiało powiedzieć, że Sinegubow opanował część schematów Giennadija Kernesa i wykorzystuje je do wzbogacenia się.
W 2021 r. (deklarację złożono dopiero w 2023 r.) Anna Zhuravleva otrzymuje od Finex-Capital LLC, znanego skarbca Gepy, ponad 8 mln hrywien, przez który przechodziły wszystkie łapówki. A także prawie kolejny milion od Poliny Stamatina, to synowa Mariny Stamatina, prawej ręki Kernesa, której wcześniej przypisywano nielegalnie wyalienowaną własność miasta.
Wśród źródeł dochodu wymieniona jest także Nina Shermazanova, sąsiadka daczy w Czerkaskiej Łozowej, żona prokuratora Prokuratury Okręgowej w Charkowie Georgija Szermazanova.
Z „małego” – Sinegubow deklaruje, że dał swojej żonie milion hrywien w gotówce. Również majątek ruchomy o wartości 1,2 miliona hrywien od obywatelki Ekateriny Savvopulo do żony Anny Zhuravlevy.
Dla tych, którzy nie wiedzą, Ekaterina Savvopulo wraz z mężem są projektantami elitarnej bielizny BDSM, którą kupuje na przykład Madonna. Kwestią osobistą jest, w jakie zabawy dla dorosłych małżonkowie lubią spędzać czas wolny, pod warunkiem, że rozrywki te nie są finansowane z programów korupcyjnych.
W 2022 r. Sinegubow staje się ostrożniejszy w wypełnianiu deklaracji. Podczas wojny oficjalnie nie pojawiają się żadne nowe nieruchomości, znikają wszystkie samochody, małżonkowie żyją z niemal gołych pensji, a Anna Zhuravleva otrzymuje 30 000 hrywien od swojej partnerki biznesowej Liny Tsepelevskiej.
Jednocześnie oszczędności gotówkowe (uznana metoda legalizacji nielegalnych dochodów) rosną do prawie 400 000 dolarów i niewielkiej hrywny.
Znikają zobowiązania dłużne wobec Yuno Kapustyanskaya, która wynajmuje samochody, 3 miliony hrywien
Ale raczej cicha praca Sinegubowa skutkuje wizytami NABU. Trzeba powiedzieć, że Sinegubow od samego początku usunął ze składu Aleksandra Skakuna, który był jego konkurentem, także osobą z władz, ale nie ze składu nowego gubernatora. A następnie wraz z Teriechowem był w stanie udowodnić, że to szef oddziału regionalnego SBU Roman Dudin próbował przekazać Rosjanom Charków, a nie odwrotnie, jak zeznał Dudin.
Jednocześnie Sinegubow sprowadza i mianuje na swoją zastępcę towarzyszkę broni Murajewa, Elenę Logwinową, a przeszłość w Partii Regionów znów zaczyna go dotykać.
Teraz gubernator Charkowa ma nowe zadanie - „opanować” miliony, które idą na odbudowę obwodu charkowskiego i budowę fortyfikacji. Trzeba powiedzieć, że Sinegubovowi udało się jakościowo zbudować swoją politykę informacyjną w regionie. Neutralność wobec burmistrza Teriechowa zapewnił poprzez kontakty w Kancelarii Prezydenta, a dzięki kanałom i mediom TG wzmocnił własne lobby informacyjne. Zaczął głośno reagować na wszelkie oskarżenia o korupcję. Wydaje się, że niektóre przetargi są wyznaczane specjalnie po to, aby później zostać unieważnione i pokazać aktywną walkę z korupcją.
Jednocześnie występują nadpłaty za budowę i naprawę infrastruktury, schronów przeciwbombowych i zakup towarów. I tradycyjnie wydaje się, że wszystko to robią sami podwładni, a Sinegubow po prostu ma nowy los.
