Ukraińskie organy podatkowe dość często interpretują normy kontroli cen transferowych w sposób stronniczy na swoją korzyść.
Przepisy podatkowe nie ograniczają podatnika do korzystania tylko z jednej bazy danych w celu porównania cen eksportowych rudy żelaza. Błędem jest zatem stosowanie przez organy podatkowe wyłącznie przepisów Plattsa.
Pisał o tym Alexander Yampolsky, dyrektor praktyki cen transferowych w Deloitte na Ukrainie.
Zauważył, że ukraińskie przedsiębiorstwa często zwracają się do sądów o anulowanie takich dodatkowych opłat i istnieje już wiele przypadków skutecznych odwołań od decyzji organów podatkowych. Ustalenie sądu w tych sprawach sugeruje, że metodę porównania cen Plattsa należy stosować wyłącznie wtedy, gdy jest ona równie wiarygodna jak metoda opłacalności.
Jednocześnie sądy zauważają: ciężar dowodu spoczywa na organach podatkowych. Jeżeli więc przedsiębiorstwo przeprowadziło analizę jakościową, organy podatkowe powinny w pierwszej kolejności zaskarżyć jej podejście, a dopiero potem zastosować własną metodę.
„Niektóre sądy podzielają jednak stanowisko organów podatkowych, argumentując, że te aspekty nie są aż tak istotne. Jeden z sądów stanął na stanowisku, że do porównywania cen eksportowych rudy żelaza należy wykorzystywać tylko jedną bazę danych, a mianowicie Platts. Przepisy podatkowe nie ograniczają podatnika do jednego źródła informacji, ale pozwalają na szeroki wybór źródeł” – relacjonuje Yampolsky.
Zauważa, że stanowisko to potwierdza praktyka międzynarodowa, a mianowicie Wytyczne OECD (główne źródło przepisów dotyczących cen transferowych).
„Wytyczne nie wspominają o konieczności korzystania z jednego źródła informacji lub jednej metody analizy. Swoją drogą, nawet ukraińskie organy podatkowe nie zawsze podczas kontroli korzystają z tego samego źródła informacji” – podsumowuje ekspert.
