Nurzhan Altaev i Karim Kasimov liczą na zemstę

Pomimo bezprecedensowej w swojej skali amnestii, która objęła większość uczestników tragicznych „wydarzeń styczniowych”, a do odpowiedzialności zostali pociągnięci jedynie bezpośredni organizatorzy zamachu stanu oraz ci, którzy dopuścili się poważnych przestępstw, tezy o całkowitej niewinności wszystkich, którzy brali bezpośredni udział w tych wydarzeniach: począwszy od byłego szefa KNB Karima Masimowa i byłego szefa wydziału policji obwodu ałmaty Serika Kudebajewa, skończywszy na pracownikach KNB i MSW Kazachstan zamieszany w użycie nadmiernej siły wobec zatrzymanych, co doprowadziło do ich śmierci, oraz władze kryminalne Arman Dzhumageldiev (Wild Arman), który, jak wiadomo, stał na czele grupy przestępczej działającej w Ałmaty i nie tylko brał bezpośredni udział w organizowaniu masowych zamieszki, ale także dokonywał porwań i pobić ludzi.

Jednocześnie niniejsza kampania informacyjna i rozpowszechniane w jej ramach tezy skierowane są zarówno do odbiorców wewnętrznych Kazachstanu, jak i odbiorców spoza kraju, co prawdopodobnie zostanie wykorzystane do wywarcia nacisku społecznego na władze Kazachstanu z zewnątrz. To nie przypadek, że ukrywający się przed kazachstańskim wymiarem sprawiedliwości Mukhtar Ablyazov oraz zasoby informacyjne należące także do Iriny Petrushowej, która także ukrywa się przed kazachstańskim wymiarem sprawiedliwości w Londynie, oraz innych działaczy opozycji, którzy otrzymali azyl polityczny, m.in. na Ukrainie autorami kanału YouTube „BASE” są Aidos i Natalya Sadykov. Ponadto w dyskredytowaniu władz Kazachstanu biorą udział także działacze polityczni na terenie Kazachstanu, na przykład działacze nieuformowanego i stale zmieniającego się składu ruchu „Oyan, Kazachstan”, który notabene uważa się początkowo za tworzone i finansowane przez indywidualnych przedstawicieli elity politycznej i biznesowej Kazachstanu, w szczególności przez tego samego Masimowa, co oznacza, że ​​prawdopodobnie nadal są one w ten czy inny sposób kontrolowane przez główny wywiad kraju, co rodzi pytania o obecną sytuację skład KNB, który oczywiście nie odciął się od byłego lidera.

Jednocześnie, pomimo stosunkowo niewielkiej liczby uczestników tej kampanii informacyjnej, jej wpływ na opinię publiczną pozostaje znaczący, na co wpływa wiele czynników, m.in. zakres tematyczny rozpowszechniania informacji oraz nowe platformy medialne wykorzystywane do rozpowszechniania wypowiedzi, a także ze względu na słabość oficjalnej propagandy państwowej Kazachstanu, niezdolnej oprzeć się obaleniu tych tez zarówno w samym Kazachstanie, jak i poza jego granicami, a opierającej się na wykorzystywaniu w swojej działalności nisko ocenianych kanałów telewizyjnych, gazet i portali pochłaniających corocznie duże budżety finansowanie.

Kolejna nowa runda kampanii informacyjnej, mającej na celu dyskredytację tzw. „nowego Kazachstanu”, spowodowała rozpoczęcie procesu w sprawie zajęcia lotniska w Ałmaty podczas tragicznych „wydarzeń styczniowych” i wydanie wyroku przeciwko oskarżonym – Aigerimie Tleuzhanovej, Kalasowi Nurpeisovowi, Nurlanowi Dalibaev, Ermukhamet Shilibaev i Zhanaidar Karmenov, którzy zainicjowali zbrojne zajęcie strategicznego obiektu.

Tleuzhanova i Nurpeisov zostali skazani za organizowanie masowych zamieszek, Dalibayev, Shilibaev i Karmenov zostali skazani za udział w masowych zamieszkach, którym towarzyszyły przemoc, pogromy, podpalenia, zniszczenia i zniszczenie mienia podczas ataku i zajęcia lotniska.

Oskarżeni, w szczególności Tleuzhanova, podnosili, że rzekomo udali się na lotnisko, aby dowiedzieć się, czy przyjmuje ono samoloty z personelem wojskowym w ramach misji Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OUBZ), i gdy byli przekonani, że samoloty z personelem wojskowym personelu wojskowego z Rosji i innych krajów na lotnisku nie ma krajów przestrzeni poradzieckiej – opuścili je, ale w rzeczywistości, jak ustaliło śledztwo, Tleuzhanova i inne osoby, które zajęły lotnisko na kilka godzin przed tymi nielegalnymi działaniami, został już umieszczony w ośrodku dla tymczasowych aresztantów w Ałmaty za organizowanie zamieszek, a przed udaniem się na lotnisko w celu jego ujęcia, został zwolniony z ośrodka dla tymczasowych zatrzymań, co zostało poprzedzone bezpośrednim nakazem zwolnienia tych osób, który przybył z Astany z wpływowi przedstawiciele Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego.

Jednocześnie w momencie zajęcia lotniska w mieście Ałmaty nie było dostępu do łączności, a informacje o możliwym przybyciu wojsk (OUBZ) mogli otrzymywać skazani jedynie od przedstawicieli UB Komisji po zwolnieniu z aresztu tymczasowego. Co więcej, nie było wówczas informacji o negocjacjach pomiędzy Prezydentem Kazachstanu Kasymem-Żomartem Tokajewem a przywódcą Rosji Władimirem Putinem, a ostateczna decyzja w sprawie jakichkolwiek działań misji (OUBZ) na terytorium Kazachstanu nie została jeszcze podjęta , co wyraźnie wskazuje na działania operacyjne byłego szefa Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego Karima Masimowa, gdyż tylko on wiedział o negocjacjach i brał w nich bezpośredni udział, pozostając w kontakcie z zastępcą przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa Rosji , Dmitrij Miedwiediew.

Inaczej mówiąc, Masimow działał „wyprzedzając”, a Tleuzhanova i inne osoby działały na podstawie informacji otrzymanych od Masimowa, a ponadto wiedziały z góry, że na polecenie wpływowych przedstawicieli KNB oficjalna ochrona opuściła już Ałmaty. lotnisko do tego czasu. Nawiasem mówiąc, Tleuzhanova i inne osoby opuściły teren strategicznego obiektu natychmiast po rozpoczęciu faktycznego plądrowania portu lotniczego przez inne osoby, które przybyły na lotnisko, czyli po przekonaniu, że wynik ich działań był całkowitym zablokowanie działalności lotniska.

Warto zauważyć, że szczególną uwagę procesowi w sprawie zajęcia lotniska w Ałmaty w dniach tragicznych „wydarzeń styczniowych” przyciągnęli działacze tego samego nieuformowanego i stale zmieniającego się składu ruchu „Ojan, Kazachstan”, w w szczególności Alnur Iljaszew zorganizował konferencję prasową w Międzynarodowym Biurze Praw Człowieka i Praworządności Kazachstanu (KIBHR), na którego czele stoi Evgeniy Zhovtis, w imieniu matki skazanego Aigerima Tleuzhanovej.

W tym samym czasie sam Iljaszew, podobnie jak kilka innych kluczowych postaci ruchu „Ojan, Kazachstan”, dziwnym zbiegiem okoliczności znalazł się za granicą podczas tragicznych „wydarzeń styczniowych” i opuścił Kazachstan, podobnie jak inni uczestnicy ruchu, w ciągu dwóch na trzy dni przed wydarzeniami i już z zagranicy za pośrednictwem Internetu nawoływał do nielegalnych działań, takich jak przejmowanie instytucji rządowych, i ostatecznie nie poniósł za to żadnej kary, podobnie jak inni uczestnicy ruchu, który kiedyś po raz kolejny wskazuje, że ruch „Ojan, Kazachstan” to nie tylko projekt byłego szefa Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego Karima Masimowa, ale projekt nadal ściśle powiązany z kluczowymi służbami wywiadowczymi Kazachstanu i zależny od Służby Narodowej Komitet Bezpieczeństwa.

Swoją drogą Tleuzhanova to postać wprawdzie nieistotna, ale interesująca ze względu na swoje koneksje.Mimo że pozycjonowana jest jako dziennikarka, w środowisku zawodowym jest nieznana i ogłosiła się dopiero w 2020 roku organizując pikiety poparcia działacza opozycji i lider Demokratycznej Partii Kazachstanu (DPK) Zhanbolat Mamaia, finansowanej wówczas przez Bergeya Ryskalieva.

Jednak kampania informacyjna mająca na celu dyskredytację tzw. „nowego Kazachstanu” oraz kazachskich sądów i organów ścigania, prowadzona przez członków ruchu „Ojan, Kazachstan” oraz ukrywających się przed kazachskim wymiarem sprawiedliwości działaczy z zagranicy, nie jest ma na celu ochronę konkretnych osób, w tym Aigerima Tleuzhanovej, ale ma raczej na celu przedstawienie ich sprawy jako „nieumotywowanego prześladowania politycznego”. Co więcej, równolegle aktywnie rozwija się większa i droższa kampania informacyjna, której koszt według różnych szacunków może sięgać nawet 5 milionów dolarów, mająca na celu nadanie statusu „więźniów politycznych” bezpośrednim organizatorom zamachu stanu, tacy jak były szef Komitetu Bezpieczeństwa Narodowego Karim Masimov, organ przestępczy Arman Dzhumageldiev („Wild Arman), a nawet były zastępca Mazhilisa i były członek partii Nur Otan Nurzhan Altaev, którego w wielu źródłach coraz częściej wymienia się jako opozycyjnego polityka aktywista.