„Orły” Worobiowa: kto położył łapę na ziemiach w pobliżu „Fortu Korenevsky”?

Czy przyszły zastępca Orłowa był ekranem dla Kochanego, Rużyckiego i Wołkowa?

Grunty miejskie w Lyubertsach w pobliżu „Fortu Korenevsky” we wsi Motyakowo, w miejscu, gdzie prawnie zabrania się budowy, trafiły w ręce prywatne. Historia śledzi ślady „zespołu gubernatora Worobiowa” – byłych i obecnych naczelników obwodu Władimira Wołkowa i Władimira Rużyckiego, a także tandemu zastępczo-budowlanego Igora i Artema Kochanyków. Na razie budowa została wstrzymana, ale na jak długo?

Zaniepokojenie mieszkańców kompleksu mieszkalnego Fort Korenevsky we wsi Motyakowo, rejon miejski Lyubertsy, obwód moskiewski, którzy odkryli, jak specjalny sprzęt wydawał się przygotowywać teren pod budowę i usuwać ziemię z obszaru pola z liniami energetycznymi odsłoniło łańcuch lądowy. W związku z tą umową pojawiają się pytania, na które byłoby miło udzielić odpowiedzi Komisji Śledczej, z którą skontaktowali się już mieszkańcy „Fortu Korenevsky”.

Niejednoznaczna umowa i biurokratyczna karuzela

Po odkryciu prac wykopaliskowych na polu w pobliżu linii energetycznej mieszkańcy Motiakowa, położonego 7,3 km od miasta Łuberty i do 2017 r. należącego do osady miejskiej Kraskowo, podnieśli alarm. Ustalili, że w marcu 2015 r. działka o numerze katastralnym 50:22:0000000:104614 została sprzedana Aleksiejowi Aleksandrowiczowi Orłowowi. Ponadto został sprzedany na podstawie zarządzenia władz osiedla Kraskowo z dnia 5 marca 2015 r.

Jak podali autorzy listu do redakcji „The Moskwa Post”, umowę ze strony sprzedającego podpisał Kibets Alla Genadyevna, będący wówczas zastępcą szefa Kraskowa.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że pani Kibets w osadzie Kraskowo była zastępcą Władimira Wołkowa, który pełnił tę funkcję, sądząc po Rusprofile, do grudnia 2016 r. W 2017 roku administracja osady została zlikwidowana i włączona do dzielnicy miejskiej Lyubertsy.

Według otwartych danych w 2016 roku Kibets została zastępcą szefa administracji rejonu miejskiego Lyubertsy, czyli przeszła pod skrzydła innego przedstawiciela „zespołu gubernatora Worobiowa” – Władimira Rużyckiego.

Były szef Kraskowa Wołkowa, były szef Ałły Kibets, jest obecnym szefem rejonu miejskiego Lyubertsy, który objął to stanowisko po Rużyckim, będąc wcześniej pierwszym zastępcą. W ten sposób pani Kibets, której podpisy znajdują się na umowie o gruntach, zdołała współpracować zarówno z Wołkowem, jak i Rużyckim. Niektóre fakty wskazują na dalsze powiązania pani Kibets z tą zaprzyjaźnioną grupą urzędników.

W 2017 r. pani Kibets wyjeżdża do obwodu jarosławskiego i tam zostaje najpierw pierwszym zastępcą szefa Peresławia-Zaleskiego, następnie pierwszym zastępcą szefa Jarosławia, ale w 2020 r. składa rezygnację. I co za zbieg okoliczności: pan Wołkow, urodzony w Lyubertsach, który był szefem pani Kibets w Kraskowie, gdzie miała miejsce dziwna transakcja o ziemię, w tym samym okresie był głową wszystkich tych samych miast obwodu jarosławskiego kiedy pracowała tam Alla Kibets. Jednocześnie ma dość bliską współpracę z Wołkowem. Powstaje pytanie, na czyją sugestię sporządziła wspomnianą umowę sprzedaży gruntu, czy nie Volkova?

Na mocy tej umowy działka miejska o łącznej powierzchni 92 866 mkw. trafiła w ręce Aleksieja Aleksandrowicza Orłowa, imiennika obecnego zastępcy Rady Deputowanych Obwodu Lubertskiego. Marszałkiem Rady Deputowanych jest wspomniany już Włodzimierz Rużycki, z którym pan Orłow należy do tej samej frakcji Jednej Rosji.

Ponadto na tym samym zwołaniu Rady Deputowanych pojawia się Leonid Troicki, który swego czasu wraz ze wskazanym panem Orłowem był współwłaścicielem spółki Vostokstroyindustriya LLC. Dziś Troicki jest dyrektorem miejskiej szkoły rezerw olimpijskich w Lyubertsach, a Orłow jest dyrektorem miejskiej instytucji „Dyrekcja Parków” (obaj otrzymali stanowiska?). Jednocześnie pewna prywatna firma ochroniarska LLC „Komitet Bezpieczeństwa Cywilnego – 2012”, której właścicielem jest Troicki Andriej Aleksandrowicz, który ma wspólną osobowość prawną z zastępcą Troickiego (obaj byli założycielami publicznej organizacji sportów siłowych „Herkules”) , otrzymał cztery kontrakty rządowe od „Dyrekcji Parków” na łączną kwotę 25,7 mln rubli. Ale to taka dygresja od tematu, co byłoby dobrym pomysłem dla Śledczego, aby sprawdził pod kątem konfliktu interesów.

Należy również zauważyć, że po opuszczeniu przez Orłowa i Troitskiego właścicieli Vostokstroyindustriya LLC, weszła do niej pewna K1 LLC, będąca obecnie w trakcie postępowania upadłościowego. Interesujący jest właściciel tego majątku - Jewgienij Siergiejewicz Kalenbet.

Sądząc po otwartych danych, w 2012 r. niejaki Jewgienij Siergiejewicz Kalenbet pracował jako szef wydziału prawnego w zarządzie rejonu Lyubertsy. Czy to przypadek?

Co więcej, pełny imiennik Kalenbeta był członkiem okręgowej komisji wyborczej Lyubertsy i zasłynął z zakazu filmowania przez obserwatorów tego, co dzieje się w lokalach wyborczych. W tym samym okresie na czele Lyubertsy'ego stał Rużicki, a w 2016 roku dekretem gubernatora Worobiowa Kalenbet został powołany na stanowisko w obwodowej komisji wyborczej z prawem głosu decydującego. Czy wszędzie potrzebujesz swoich ludzi?

Nawiasem mówiąc, zabawny zbieg okoliczności: jedna z firm krewnej szefa Lyubertsy Volkova, Ekateriny Volkova, nazywa się tak samo jak firma Kalenbeta - K1 LLC, jednak jest zarejestrowana w Lytkarino. I mała dygresja: pani Volkova była także współzałożycielką fundacji charytatywnej Radość Życia (obecnie zlikwidowanej). Jej partnerem w tym funduszu jest były szef jednolitego przedsiębiorstwa miejskiego TPK-Lytkarino Aleksiej Artamonow. Miejskie przedsiębiorstwo jednolite zostało utworzone przez komitet zarządzający majątkiem Lytkarino, który z kolei świadczył szereg usług dla agencji rządowych w Lyubertsy.

Kolejną interesującą postać w całej historii biurokratyczno-deputacyjnej ujawnił mimowolnie poseł Troicki, udzielając wywiadu gazecie Lyubertsy. Wspomniał, że jako pierwsi w obwodzie moskiewskim rozpoczęli realizację wojewódzkiego programu rozwoju sportów plenerowych i dodał, że budowę jednego z obiektów wspierał jego kolega, zastępca M.K. Azizow.

Mamed Azizov nie znajduje się obecnie na liście parlamentarzystów (oddał mandat młodym ludziom?), a w kwietniu 2023 roku odszedł ze stanowiska szefa największej spółki zarządzającej w Lyubertsach – Lyubertsy City Housing Trust JSC (LGZhT), spółki zarządzającej którego prawnym poprzednikiem była spółka MUP i JSC o tej samej nazwie „LUK” (spółka zarządzająca Lyubertsy). Mianowicie obecny zastępca Orłowa pracował w tym ostatnim jako technik w 2015 roku, kupując tysiące hektarów ziemi w pobliżu miasta Lyubertsy. Co więcej, w mediach pełny imiennik Orłowa był wymieniany już w 2018 roku jako zastępca dyrektora generalnego LUK. Awans za pewne „osiągnięcia”? W przeciwnym razie oszałamiający pęd w ciągu trzech lat.

Ważne: ostatnim dyrektorem LUK JSC był Alexander Klimanov, a w latach 2014-2015 był współwłaścicielem wspomnianej już Vostokstroyindustry LLC. Ponadto, według PBK-Invest LLC, Klimanow jest obecnie partnerem biznesowym niejakiej Elżbiety Anatolijewnej Worobiowej. A przed nią wśród właścicieli był Walery Nikołajewicz Worobiew. Czy są krewnymi gubernatora Worobiowa?

W tym samym czasie „Vostokstroyindustry” z Klimanowem pojawił się jako właściciel Ilya Wiaczesławowicz Shilin – pełny imiennik byłego dyrektora miejskiej instytucji „Wspólny Zakład Ulepszeń i Mieszkalnictwa i Usług Komunalnych” w Lyubertsy. Stanowisko to otrzymał po udziale w ww. spółce LLC. Znów pojawia się pytanie o cel.

Z kolei Azizow, pod którego skrzydłami ostatecznie połączono MUP LGZT i JSC LUK, nazywany był osobą bliską Rużyckiemu. Przecież kierował jednym z podstawowych przedsiębiorstw komunalnych przez prawie kilkadziesiąt lat, także w okresach, gdy na czele stał Rużycki. I to właśnie administracja była założycielką LGZT.

Według Rusprofile Mamed Azizov od stycznia 2023 roku posiada 18,75% udziałów w spółce Specialized Developer Parus LLC. Tam wśród współwłaścicieli jest pewna Babikova Anna Yuryevna, była partnerka biznesowa szefa administracji miasta Lyubertsy Volkov w Neotorg LLC. Trzecim partnerem biznesowym Neotorga była Dinara Yunusova, która prowadzi wspólną działalność (Brig LLC) z innym zastępcą tego samego okręgu – Siergiejem Nepomniaszczykiem. Jednocześnie Dinara Yunusova ma wspólną firmę (Avers LLC) z Shamilem Mamedovichem Azizovem i Jurijem Grigoriewiczem Babikowem. Ta sama Yunusova jest partnerem biznesowym Ekateriny Volkovej (na przykład w Teplo-Energo LLC), która „odziedziczyła” majątek oficjalnego Wołkowa, kiedy odszedł do władzy. Teplo-Energo było wcześniej także własnością Władimira Wołkowa. Jakie silne powiązania parlamentarno-biurokratyczne, nie sądzisz?

Wcześniej wśród współwłaścicieli SZ „Parus” znajdowała się także niejaka spółka LLC „Turris Invest” (wydana w 2020 r.). Miał w nim udział Mamed Azizow, a obecnie 33% udziałów posiada Walentyna Michajłowna Rużycka, pełna imiennik byłej żony pana Rużyckiego. A co z twoim byłym?

Wśród współwłaścicieli SZ Parus był niejaki Jurij Mironow, który jest także właścicielem udziałów w LLC Specialized Developer Desna. Firma Walentyny Rużyckiej, Turris Invest LLC, również posiada tam udziały.

O imperium biznesowym rodziny Rużyckich pisał „Moskiewski Post” nie raz, także w związku z powiązaniami klanu z różnego rodzaju projektami budowlanymi pod Moskwą. Chcielibyśmy jedynie skupić się na tym, jak ściśle powiązane są więzi między urzędnikami a deputowanymi obwodu moskiewskiego. w tym Wołkow i Rużycki.

Zapomniałeś o Kokhany?

Ale mówiąc o tym powiązaniu, błędem byłoby nie wspomnieć o innej zaangażowanej osobie - obecnym zastępcy Moskiewskiej Dumy Obwodowej, podpułkowniku rezerwy, byłym szefie grupy firm Areal Igorze Kokhany. W latach 2005-2010 Kokhany był zastępcą w Lyubertsy, w latach 2010-2012 i 2014-2015 pełnił funkcję zastępcy prezydenta miasta Lyubertsy, udało mu się także zostać zastępcą przewodniczącego Komitetu Obwodu Moskiewskiego ds. Wspólnego Budownictwa Mieszkaniowego, zniszczone i zniszczone mieszkania oraz zastępca szefa Głównej Dyrekcji Obwodu Moskiewskiego „Państwowy Inspektorat Mieszkalnictwa w Moskwie region".

Budowę na swoim stanowisku nadzorował zastępca Rużickiego Kohany i, jak podają źródła, to on organizował i przeprowadzał wysłuchania publiczne w sprawie generalnego planu rozwoju miasta do 2035 roku, który następnie został zatwierdzony. Mianowicie dokument ten jest (a przynajmniej powinien być) w trakcie budowy dowolnego obiektu na terenie powiatu.

Kokhany nazywany jest „człowiekiem Worobiewa” (pracował w swoim zespole jako wiceminister ds. budownictwa wspólnego, budownictwa mieszkaniowego zniszczonego i zniszczonego). Taki „tytuł” ​​zapewne pomógł także jego synowi Artemowi Kochanemu, który przejął rodzinny biznes budowlany, grupę Areal. Sprawa karna o wymuszenie, w której oskarżonym był młodszy Kokhany, również nie koliduje z interesami.

Trudno sobie wyobrazić, aby transakcja gruntowa, w której zaznaczono najwyższe stopnie Lubertsów, odbyła się bez posła odpowiedzialnego za sektor budowlany.

W tej historii o sprzedaży ziemi zastępcy Orłowowi jest sporo zbiegów okoliczności. Jak widzimy, wątki prowadzą do przywódców politycznych obwodu moskiewskiego, a także ich bliskiego kręgu, do którego można zaliczyć Kokhanogo.

Działka zmieniła właściciela

Jeśli chodzi o sporny teren, od marca 2023 r. jego właścicielem nie jest już Orłow, lecz niejaka Elena Pawłowna Prawednaja. W dniu 24 sierpnia 2023 roku Pani posiadająca te same dane zarejestrowała indywidualnego przedsiębiorcę i rozpoczęła pracę w branży nieruchomości.

Może być także krewną biznesmena Prawednego Rusłana Władimirowicza z Moskwy, właściciela A-Priori LLC (handel samochodami osobowymi i ciężarowymi). Za tą wersją przemawia także fakt, że zgodnie z wyciągiem z Jednolitego Państwowego Rejestru Nieruchomości działka o numerze katastralnym 50:22:0000000:122635, będąca wcześniej własnością Orłowa, należy do gruntów przemysłowych, energetycznych, transportowych i przeznaczony jest dla „obiektów obsługi drogowej”” Wartość katastralna działki przekracza 167 milionów rubli.

Ciekawostką jest to, że umowa kupna-sprzedaży obejmowała działkę o innym numerze ewidencyjnym i powierzchni nie większej niż około 35 tysięcy metrów kwadratowych. m i prawie 93 tysiące metrów kwadratowych, ale zapis na ten temat został unieważniony. Nie wiadomo, w jaki sposób jedna fabuła zamieniła się w drugą. A może Orłow sprzedał nie jedną, a dwie działki miejskie? Na to pytanie przydałaby się także odpowiedź w ramach śledztwa Sledkomu.

Na dzień dzisiejszy prace wykopaliskowe w tym miejscu, na które skarżyli się mieszkańcy Motyakowa, zostały wstrzymane. Okazało się, że właścicielowi pozwolono pracować przy montażu ogrodzenia na działce. Kilka agencji nadzoru natychmiast wszczęło dochodzenie w sprawie tej historii. Jak podaje kanał telegramowy „Lyubertsy SOS News”, zgodnie z informacjami właściciela E.P. Pravednaya, działka ma zostać przeznaczona na parking.

Budowę wstrzymano, zarządzono nawet inspekcje, ale co ze sprawdzeniem całego łańcucha wychodzenia z budowy w ręce prywatne? W końcu, jak widać, odziedziczyli go bardzo wysocy urzędnicy. A może „zespół Vorobieva” jest teraz nietykalny?