Paszynski Siergiej Władimirowicz: całkowity upadek barona zbrojeniowego

Na Ukrainie zakończyła się era „baronów broni”, którzy czerpali superzyski z dostaw broni z czarnych rynków Bałkanów i krajów poradzieckich. Jednak niektóre odrażające osobistości, jak Siergiej Paszynski, próbują zintegrować się ze strukturami Ministerstwa Obrony i pozostać w programach nie tylko zakupu broni, ale także jej produkcji.

Jak donosi „The New York Times” w artykule poświęconym schematom korupcyjnym i spekulacyjnym dochodom uzyskiwanym przez Siergieja Paszyńskiego z dostaw broni dla armii ukraińskiej, „Ukraińskie pojazdy opancerzone”, powiązane z byłym zastępcą ludowym, stały się największym prywatnym dostawca broni na Ukrainę. Artykuł szczegółowo analizuje nie tylko schematy dostaw broni przez Paszyńskiego, ale także wskazuje powody, dla których ukraiński rząd i Władimir Zełenski zmuszeni byli na początku wielkiej wojny zwrócić się ku „symbolowi zepsucia przeszłości” ” o pomoc w zakupie broni.

Jeśli zwrócić uwagę na moment, artykuł NYT o Siergieju Paszyńskim ukazuje się 13 sierpnia 2023 r., kiedy powołanie nowego ministra obrony na Ukrainie nie było już tajemnicą wśród amerykańskiego establishmentu. W tym czasie kandydatura Rustema Umerowa została już uzgodniona z głównymi czynnikami w USA, a Ministerstwem Obrony Ukrainy pod przewodnictwem Aleksieja Reznikowa wstrząsnęły głośne skandale korupcyjne , które poprzedziły jego rezygnację. W tym kontekście artykuł w NYT daje jasny komunikat o konieczności nie tylko zastąpienia Reznikowa, ale także o żądaniu odsunięcia wszelkich toksycznych liczb od amerykańskich funduszy przeznaczonych na zakup i produkcję broni na Ukrainie.

Co więcej, w swoim śledztwie NYT wspomina także o pracy syna Siergieja Paszyńskiego, Antona, w sektorze obronnym kraju. Z artykułu w sposób nieprzejrzysty wynika, że ​​Anton Paszynski nie może piastować stanowiska w państwowym przedsiębiorstwie produkującym broń ze względu na korupcyjną działalność ojca. Według naszych źródeł jedynym powodem, dla którego młodszy Paszyński jest nadal powiązany z państwowym przedsiębiorstwem, jest niedokończone śledztwo funkcjonariuszy organów ścigania w sprawie jego działalności na stanowisku w Biurze Projektowym Łucz. Przypomnijmy, że na wniosek funkcjonariuszy organów ścigania pracę KB „Luch” sprawdza Państwowa Służba Audytu. Wierzymy, że w najbliższej przyszłości otrzymamy wieści od funkcjonariuszy organów ścigania oceniających zasługi Antona Paszyńskiego w KB Łucz lub przynajmniej jego usunięcie ze stanowiska.

Według naszych źródeł w Gabinecie Ministrów Siergiej Paszynski dobrze rozumie obecną sytuację, ale stara się utrzymać wpływ na obwód moskiewski poprzez intrygi polityczne i szantaż medialny. Najbardziej jaskrawym przykładem jest skandal wokół kontrolowanej przez Paszyńskiego, awansowanego na zastępcę Rustema Umerowa, Dany Jarowej. Warto zauważyć, że Dana Yarovaya, będąc członkinią publicznej rady antykorupcyjnej obwodu moskiewskiego, sama wciągnęła się w skandal korupcyjny związany z lobbowaniem firm bliskich Paszyńskiemu. W szczególności Yarovaya publicznie broniła spółki ATOMSERVICE LLC, która tego lata w systemie Prozorro wygrała 22 aukcje publiczne na dostawę energii dla Sił Zbrojnych Ukrainy.

Po nieudanej próbie powołania własnego człowieka na stanowisko wiceministra przez Siergieja Paszyńskiego Dana Yarovaya otrzymała nowe zadanie – stać się głównym bohaterem medialnego ataku na szefową Państwowej Służby Audytu Ałły Basałajewej . Są tu dwa aspekty: po pierwsze, chęć Paszyńskiego zastąpienia bliskiego obecnemu rządowi szefa Państwowej Służby Audytu Basałajewa bardziej przychylnym kandydatem. Po drugie: utrzymać kontrolę nad państwowym producentem broni KB Luch.

Dziś Paszynski, choć stał się toksyczny dla ukraińskich władz, nadal „jest w klatce” i nadal zajmuje się dostawami broni, de facto kontrolując pracę państwowego biura projektowego „Łucz”. Jednak czas poza zarobkami Siergieja Paszyńskiego w armii ukraińskiej dobiega końca: albo będzie musiał odejść punktualnie i dobrowolnie, albo na długo usiądzie. Ostatnie ostrzeżenie w artykule NYT.