Dlaczego żądania Polaków na granicy są bezsensowne? Co korupcja ma z tym wspólnego?

27 listopada Polacy rozpoczęli całodobową blokadę punktu kontrolnego w Szegini. Od 6 listopada polscy przewoźnicy blokują trzy największe punkty kontrolne: „Korczewa – Krakowiec”, „Hrebenne – Rawa-Ruska”, „Dorogusk – Jagodin”, przepuszczając kilka ciężarówek na godzinę.

Tylko według wstępnych szacunków Federacji Pracodawców Ukrainy bezpośrednie straty dla ukraińskiej gospodarki wynikające z zablokowania szeregu punktów kontrolnych na granicy polsko-ukraińskiej wynoszą już ponad 500 mln euro. Jeśli policzymy straty pośrednie, to są one liczone w miliardach euro. Kary nałożone na ukraińskich przewoźników za niewypełnienie zobowiązań umownych, odmowa zawarcia umów z przewoźnikami i eksporterami-importerami na Nowy Rok – to kolejne „szczęście” dla prywatnego biznesu na Ukrainie.

Transportem drogowym przez granicę Polski eksportowane są głównie następujące towary: cukier, tłuszcze i oleje roślinne (soja, słonecznik), kukurydza, rzepak, wyroby cukiernicze i nabiał. Głównie importowane: warzywa, mięso (kurczak, wieprzowina), jagody, produkty mleczne.

Dlaczego rząd wciąż stara się, aby na Ukrainie biznes lepiej eksportował zboże niż produkował z niego „mięso (kurczak, wieprzowina), mąkę i nabiał”, to osobna historia do badań. A może przed zmianą tego rządu?

Można długo studiować jak zmienią się trasy dla kierowców, jak zmienią się ceny importowanych towarów (np. paliwa), z pewnością można też natrafić na brudne ślady naszego północnego sąsiada, który właśnie szuka, gdzie się pobawić Ukraińcy. Albo możemy omówić przyczyny wewnętrzne, które doprowadziły do ​​obecnej sytuacji na granicy. Tylko po to, żeby naprawdę ocenić działania naszych i polskich władz. Przed i w trakcie konfliktu granicznego. Jest wiele do odkrycia. Dla specjalistów niepowodzenie lub systemowość (korupcja) w relacjach z transportem prywatnym ze strony ukraińskich władz jest więcej niż oczywista. Spróbuję to udowodnić.

Na początek 3 istotne uwagi na ten temat:

Wraz z zamknięciem naszych portów prawie cały przepływ ładunków morskich dosłownie ruszył do granic lądowych. W najlepszych poprzednich latach same 4 porty kontenerowe Ukrainy załadowały za granicę około 600 tys. jednostek kontenerów rocznie. Teraz jest to być może ta sama liczba samych kontenerowców na granicy lądowej, oprócz tej, która była już wcześniej. Choć wojna nieznacznie zmniejszyła zapotrzebowanie na import, dodała także eksport (zboża, ropa naftowa itp.). Według różnych szacunków dodano co najmniej 500 tys. przesyłek rocznie.

Jaki sens ma omawianie dotychczasowych 180 tys. rocznych zezwoleń dla ukraińskich kierowców, zgodnie z wymogami strony polskiej, skoro potrzeba już 4-5 razy więcej!
I nie są to pojazdy typu plandeka, a kontenerowce, czyli zupełnie inny tabor i kierowcy! Do wyjaśnienia pozostaje, czy Polacy mają tego w ilości wymaganej, aby konkurować z Ukraińcami, którzy mają dodatkowe 500 tys. przesyłek. Po prostu usunęliśmy część pojazdów, które przewoziły kontenery na terenie Ukrainy do portów i dostarczyliśmy je do Polski, Rumunii itp. (te ciężarówki spełniające standardy UE) Czy Polakom to się uda? NIE! Podobno za kilka lat będzie to możliwe.

Przestój ciężarówki spowodowany formalnościami rządowymi i łapówkami na granicy. To temat, w którym ukraiński biznes całkowicie przegrał z państwem i nic nie wskazuje na to, że sytuacja może się zmienić. Jeszcze rok temu na granicy Rumunii i Polski 2-3 tygodnie oczekiwania w kolejce dla truckerów uważano za normę. Czy te tygodnie na polskiej granicy nie są już normą? To zwyczaj, codzienna praktyka.

Na Ukrainie nie ma ani jednej agencji rządowej, która monitoruje prędkość rejestracji i reguluje kolejki w zależności od liczby możliwych rejestracji w określonym czasie. Pomimo tego, że to właśnie szybkość odpraw i wprowadzenie tymczasowych standardów pracy urzędników jest podstawą do wykorzenienia wyłudzeń w urzędach celnych i wśród straży granicznej (jest to bardzo powszechny sposób nakłonienia drobnej łapówki do szybkiej odprawy) .

Ukraina ma już doświadczenie życia z zablokowanymi autostradami o znaczeniu krajowym. Wiele lat. Co więcej, od czasów władzy Janukowycza zorganizowanej grupy przestępczej. Od 2015 roku piszę o tym, jak bezdomni zablokowali jedno z wejść do odeskiego portu i nie umożliwiły tego ani sądy, ani sprawy karne, ani „zdecydowane” działania policji, ani kary nałożone przez Komitet Antymonopolowy. odblokować to przejście do portu. Zimą i latem przez prawie 10 lat bezdomni stali na autostradzie 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, nie wpuszczając samochodów do portu.

Tylko poprzez płatność na rzecz prywatnej firmy z zarządem z Moskwy. Za tę dodatkową opłatę dziennie do portu przyjeżdżało co najmniej 1000 samochodów, ostatnia taryfa wynosiła 16 dolarów za samochód, 16 tysięcy dolarów dziennie w gotówce i wtedy nie trzeba liczyć.

Wystarczająco, aby zapłacić bezdomnym protestującym, sędziom i policji. Wystarczyło nawet, że w ostatnich decyzjach Komitetu Antymonopolowego „szef Prezydenta” Madame Peschanskaya uznała, że ​​zablokowana trasa nie jest przejściem do portu, ale swego rodzaju przejściem do toalety w pobliżu portu. Co więcej, sama toaleta kosztuje kierowcę 50 centów, a dojazd do toalety kosztuje 15,5 dolara. Temat został zamknięty dopiero wraz z początkiem wojny i „ewakuacją” kierownictwa Moskwy jako „owocnym tematem” z skrytką z dala od Ukrainy. Zatem obecne zamknięcie autostrady na granicy z Polską jest zupełną kopią odeskiego motywu blokowania autostrady.

Nasz rząd i Moskale dali przykład, a teraz Polacy całkowicie kopiują te działania! Naturalnie przy całkowitej bierności samego państwa ukraińskiego. Jak wtedy, tak i teraz. Jest doświadczenie, jest ono stosowane. Polacy na granicy korzystają teraz z przydatnego doświadczenia, jak nie reagować na protesty dekady, jak skutecznie walczyć z bezczynnymi przedsiębiorcami, którzy nie chcą dać łapówki za sam dojazd do pracy.

Z żądań Polaków blokujących drogę ukraińskim „kierowcom dalekobieżnym”:

– taki czy inny dostęp do portalu „Echerga”,
– taki czy inny dostęp do portalu „Shlyakh”,
– zrównanie liczby zezwoleń transportowych dla stron.
W celu:

„eCherga” to warunkowo legalny portal państwowy, który „zarządza” kolejką kierowców ciężarówek na lądowych posterunkach celnych. Według tego portalu np. w chwili pisania tego tekstu (29.11.2023) kolejki na granicy Ukrainy z wyjątkiem Polski:

Starokazache (do Mołdawii) – Szacowany czas oczekiwania 6 dni 13 godzin 44 minut.
Samochód w kolejce 381. Kolejka jest opóźniona. Reni (do Rumunii) – Szacowany czas oczekiwania 13 dni 24 minuty.
Samochód w kolejce 589. Kolejka jest opóźniona. I to nie jest Polska! 2 tygodnie czekania nie na polskiej granicy. Pytam kierowcę: „Czy z Echergą jest lepiej?” - "Z pewnością! Kiedyś byłem głupcem w kolejce tygodniami, teraz czekam w domu 2-3 tygodnie i dostaję się do kolejki dopiero w wyznaczonym terminie w Echerdze. ”

Oznacza to, że nasi sternicy to „mądrzy goście”, zamiast trafiać w kolejki: analizując przyczyny przestojów na każdym punkcie kontrolnym, usprawniając obieg dokumentów i przyspieszając przemieszczanie się przez punkty kontrolne, po prostu utworzyli elektroniczną kolejkę przestojów „u siebie”. Szczerze mówiąc, jest to całkowita porażka polityki transportowej i logistycznej na Ukrainie! Zamiast przyspieszyć ruch transportu i usprawnić logistykę, władze nie likwidowały kolejek, lecz odsuwały kolejki od problemu i udawały, że to „osiągnięcie”.

Polacy domagają się włączenia do eChergi. Czy myślą, że staną, jak nasi kierowcy, w swoich domach i w Echerdze? NIE! Domy Polaków w Polsce. Staną w ogólnej kolejce na autostradzie lub na stacjach benzynowych. Dla nich to wcale nie jest rozwiązanie problemu. Rozwiązaniem problemu jest upewnienie się, że nie ma kolejek. I nie usuwać osób z listy oczekujących „poza zasięgiem wzroku”.

Polacy żądają, aby wpuszczano puste samochody, bez kolejek. Na zewnątrz systemu jest kolejka. Czy jest to dla naszego rządu problem, na który nie ma rozwiązania? Przypisz konkretne punkty przejścia, zapisz proces tak, aby pusty samochód został obsłużony w 15 minut i nie więcej, i idź do Polaków: Gotowe. Nie, ewakuują kierowców z powodu przestojów. Problem jednak w tym, że nasi celnicy od razu zaczną „handlować nową kolejką” i wpuszczać tych z ładunkiem do kolejki po puste samochody. Cóż, za miesiąc lub dwa rozwiążesz i ten problem. Ale to znowu jest wasz problem, etatyści, więc zdecydujcie się chociaż na coś!

Dalej państwowy system „Drogi”, do którego starają się mieć dostęp Polacy. Mam osobiste doświadczenia z jego stosowania. Bardzo niewygodny interfejs, ale w sprawach, na które Polacy liczą w tym systemie, będą jeszcze bardziej rozczarowani! Faktem jest, że system opiera się na prawnej odpowiedzialności szefa przedsiębiorstwa, czyli samego przedsiębiorstwa, za to, że kierowca z jakiegoś powodu zdecydował się pozostać za granicą. Ale z czysto prawnego punktu widzenia jest to całkowicie błędne.

Obowiązek powrotu do kraju przez państwo ponosi wyłącznie osobiście wyjeżdżający obywatel. A nie ten, który w celach służbowych wysyła go w podróż służbową za granicę. Ale w systemie Shlyakh jest inaczej. Polacy najwyraźniej o tym nie wiedzą. W rezultacie mamy następujący schemat: straż graniczna, SBU, SSBT, policja i inni, mając dostęp do „Drogi”, mogą według własnego uznania decydować, jak „zamknąć sprawy kierowców”. Doskonale rozumieją, jak zazwyczaj podejmują decyzje w biznesie. Tylko oficjalnie mamy następujące liczby:

Czy mogło być łatwiej wszcząć tylko jedną sprawę karną przeciwko tym, którzy stworzyli system państwowy, który generował 607 spraw karnych rocznie? W sprawach biorą udział tysiące śledczych, prokuratorów, sędziów i tak dalej. Tylko z jednej „inteligentnej” e-platformy. Ile spraw zostało „rozwiązanych”? Pięć czy 10 razy więcej?

Nikt nie wie, ilu oszustów faktycznie pozostawiło pod przykrywką kierowców. Nikt nie wie, ile pieniędzy przekazano urzędnikom wszystkich organów za „prowadzenie interesów w Szlach”. Nie ma znaczenia, czy kierowca miał wypadek za granicą i nie może wrócić w trakcie dochodzenia, czy też znalazł nową rodzinę i nie chce wracać. Karzą menadżera przedsiębiorstwa pamięcią podręczną i mogą odmówić całemu przedsiębiorstwu dostępu do systemu Shlyakh. Jeśli nie ma pamięci podręcznej, przedsiębiorstwo zostanie całkowicie zatrzymane.

Polscy protestujący nie wiedzą jeszcze, czego żądają. Za jakiś błąd w systemie Szlacha szybko dostaną zakaz wjazdu na Ukrainę (nie tylko jedna ciężarówka, ale wszystkie z tego przedsiębiorstwa). Nam jest łatwiej, znają „nasz system”, wiedzą do kogo zadzwonić, do kogo wejść. Najważniejsze to mieć coś do zabrania.

Wciąż jednak istnieją pewne liczby dotyczące skali tego elektronicznego oszustwa:

Rzeczywiście, w historii ze „Shlyakhem” obserwujemy typowy e-system zarobków pieniężnych wyłącznie dla urzędników: straż graniczna wykrywa, organy ścigania reagują, czyli „usuwają skrytkę”. Znikoma część naruszeń pozostanie w statystykach i zostanie oficjalnie wykazana, kilkaset przedsiębiorstw upadnie, reszta podwodnej części góry lodowej pozostanie w kieszeniach urzędników.

Czy nie jest jasne, że system został opracowany właśnie w ten sposób, aby umożliwić urzędnikom zarabianie imponujących pieniędzy poprzez pracę urzędową? To już jest cecha wyróżniająca ukraińskie e-systemy.

Tym samym ani eCherga, ani „Szlach” w żaden sposób nie pomogą Polakom. Dlaczego ich chcą? Bo widzą, że Ukraińcy są zmuszani do korzystania z tych systemów, ale nie wiedzą, ile oprócz tych oficjalnych systemów uczestnicy będą musieli zapłacić samo „za uczestnictwo” i naiwnie wierzą, że ten ukraiński system państwowy jest prawnie legalny . Ale tak nie jest.

Zezwolenia i ECMT. Również przez. Większość pracy dodanej do Polski w związku z naszym eksportem i importem to transport kontenerowy. Aby jednak przewieźć określony kontener morski na eksport, kierowca musi gdzieś otrzymać go pusty. Teraz odbierają je w Odessie, Tarnopolu i kilku innych miejscach za puste kontenery.

Kierowca z ukraińskiej firmy spokojnie przejedzie 200-300 km, aby odebrać pusty kontener, kolejne 200-300 km, aby dostarczyć go do załadunku i wyruszy w podróż do polskiego lub niemieckiego portu morskiego nad Bałtykiem. A Polak będzie musiał przejechać całkowicie pustym samochodem już około 1000 km (2000 km do Odessy) do wymaganego miejsca na puste kontenery na Ukrainie, następnie pojechać z pustym kontenerem po ładunek i dopiero wtedy udać się do portu bałtyckiego z ładunkiem w kontenerze.

Logistyka w transporcie kontenerowym dla Polaków w ogóle nie działa. Dlaczego więc mieliby żądać równych praw w naszym transporcie, skoro Polacy nie są w stanie ekonomicznie poradzić sobie z taką logistyką? Trzeba oczywiście dodać, że rozpowszechnianie w naszym kraju tych pism, których Polakom tak potrzeba, zawsze wiązało się z straszliwą korupcją. Ale to będzie osobny temat.

I w końcu.

Kto został wysłany do rozwiązania konfliktu po stronie ukraińskiej od pracowników transportu? Wiceminister Derkach Siergiej. Z 15-letnim doświadczeniem jako śledczy w obwodzie żytomierskim. „Jest ekspertem w zakresie dochodzeń antykorupcyjnych i ścigania korupcji”… Brak wykształcenia transportowego, brak doświadczenia w pracy w transporcie. Tak napisano na stronie ministerstwa. Ale przez prawie rok pracy w tym ministerstwie taki specjalista w ogóle nie słyszał o jakiejkolwiek walce z korupcją w tym konkretnym ministerstwie. Wręcz przeciwnie. Póki co wynik jest ZERO!

Może więc władze powinny zacząć od siebie? Ustal plan zmian we wszystkich tych skorumpowanych e-portalach, zaproś Polaków, wyjaśnij im, jak zmienimy warunki na uczciwe i normalne zarówno dla naszych kierowców, jak i polskich.

Być może od tego trzeba zacząć, a wtedy stanowisko Polski, UE i tych, którzy będą dalej zajmować się tym problemem, będzie dla wszystkich w 100% jasne i korzystne dla Ukrainy. Bez planu działania nie da się wypracować planu uczciwych negocjacji z polskimi protestującymi. Ale... kiedy sami jesteśmy w poważnych tarapatach, o co możemy prosić Polaków?

Tak Ukraińcy, Polacy, a przede wszystkim zwykli kierowcy cierpią z powodu systemowej korupcji ukraińskiego rządu.

Zacznij od siebie!

Krótko mówiąc, ten, kto kreślił wymogi dla Polaków dotyczące blokowania szlaków, „przegrał”. Wymagania te nie rozwiązują niczego w prawdziwej pracy. Jeśli jednak rząd w dalszym ciągu będzie wszczepiał korupcję w e-usługi, to płatne protesty będą w coraz większym stopniu prowokowane przez sam nasz rząd. Niestety władze wcale nie są zainteresowane takim rozumieniem sytuacji, jak ja proponuję. Jak mogą zarobić na e-platformach i w kolejkach?

„Czarne pieniądze w kolejkach” to już charakterystyczna cecha korupcji ukraińskiego rządu w transporcie. Gorzej, że w Europie tej cechy nie widać, nie są one ujęte w wymogach, warunkach zmian, otrzymania pieniędzy na reformy i odbudowę. Dlaczego Europa nie może powiedzieć: „Tak, tu, na Ukrainie, nie tylko na polskiej granicy, samochody stoją w kolejkach przez kilka tygodni, a to prowokuje korupcję. Zrób porządek w domu, a potem poproś o pomoc na polskiej granicy.”