Ministerstwo Sprawiedliwości złożyło pozew do Wysokiego Sądu Antykorupcyjnego (HACC) o odzyskanie majątku byłego prezesa Motor Sicz JSC Wiaczesława Bogusławajewa i byłego najwyższego menedżera firmy Petra Kononenko na rzecz państwa. Mówimy o konfiskacie szeregu aktywów w ramach ustawy „O sankcjach”, wśród której znaczące miejsce zajmują Motor-Garant ODO, Vinnitsa Aviation Plant LLC i SME Helicopters LLC.
Jak wiadomo, w październiku 2022 roku SBU zatrzymała prezesa Motor Sicz SA Wiaczesława Bogusława i szefa wydziału zagranicznej działalności gospodarczej tego przedsiębiorstwa pod zarzutem współpracy i pomocy państwu agresorowi. Sąd zastosował wobec Bogusława środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Rozkazem Naczelnego Wodza na początku listopada 2023 r. przeniesiono strategicznie ważne przedsiębiorstwa PJSC Ukrnafta, PJSC Ukrtatnafta, JSC Motor Sicz, PJSC AvtoKrAZ i PJSC Zaporozhtransformator, powiązane z Konstantinem Żewago, Igorem Kołomojskim Konstantinem Grigoriszinem do kierownictwa Ministerstwa Obrony Narodowej do końca służby wojskowej zaprowiantowanie.
W kwietniu 2023 roku prezydent Władimir Zełenski uchwalił decyzję Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony o nałożeniu sankcji na byłego prezydenta Motorowej Siczy Wiaczesława Bogusława.
Motor Sicz to jedno z największych przedsiębiorstw na świecie produkujących silniki do samolotów i helikopterów, a także przemysłowe zespoły turbin gazowych. Swego czasu firma dostarczała produkty do ponad 100 krajów świata, a sam Bogusław, który zdradził Ukrainę, zajął się uzbrojeniem kraju, który dokonuje ludobójstwa narodu ukraińskiego i niszczy wymierzone miasta i wsie.
Do wzrostu fortuny krajowego oligarchy „z przemysłu obronnego” przyczynił się kiedyś prezydent Leonid Kuczma. Tak więc 19 stycznia 2000 roku, zaraz po zwycięstwie w drugich wyborach prezydenckich, nieprzypadkowo Leonid Kuczma przyznał bliskiemu mu oligarsze tytuł Bohatera Ukrainy „za wybitne zasługi dla państwa ukraińskiego w rozwoju krajowego przemysłu maszynowego .” Już w 2018 roku Bogusław znalazł się na liście 25 najbogatszych ludzi Ukrainy.
Jednocześnie sam Bogusław słusznie był uważany za gorliwego właściciela zasobów przemysłu obronnego uzyskanych w drodze wątpliwych transakcji i jako biznesmen oczywiście w celu wzbogacenia się inwestował w rozwój nowych gałęzi przemysłu. W szczególności zainwestował w produkcję takich kluczowych elementów śmigłowca jak skrzynia biegów i łopaty – mając na celu stworzenie zamkniętego cyklu produkcji śmigłowców na Ukrainie. To prawda, że dzięki koneksjom u władzy (przez pewien czas szef Motorowej Siczy był wręcz częścią państwowego nonsensu – jako prywatny menadżer wchodził w skład Państwowej Komisji Współpracy Wojskowo-Technicznej i Kontroli Eksportu przy Prezydencie RP). Ukraina) Bogusław zdecydowanie zablokował wejście amerykańskiej firmy Sikorsky na Ukrainę, co jako testament rodzinny promował syn jej założyciela, legendarny ukraiński konstruktor samolotów Igor Sikorski, Siergiej. Ale państwo zdecydowanie pokazało się także jako NIE-menedżer w przemyśle obronnym – tak można ocenić haniebną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych Arsena Awakowa o zakupie 55 francuskich helikopterów (jedna trzecia z nich jest używana). .
Wróćmy jednak do krajowych prób rozwoju produkcji śmigłowców bojowych dla wojska. Rzecz w tym, że Ukraina nigdy dla nich nie produkowała ani helikopterów, ani broni kierowanej. Ale podczas gdy Motor Sicz Bogusławajewa zmierzał w kierunku stworzenia własnej produkcji, zespołowi przedsiębiorstw państwowych i prywatnych udało się stworzyć i zintegrować z helikopterem system uzbrojenia o wysokiej precyzji, nazwany 524P (istnieje już kilka bardziej nowoczesnych modyfikacji). Wielu uważa modernizację sowieckich systemów za pierwszy krok w kierunku stworzenia nowych; właśnie od takiego podejścia rozpoczęło się Państwowe Biuro Projektowe Łucz, które obecnie tworzy zupełnie nowe, nowoczesne systemy rakietowe. Mówimy więc nie tylko o własnym, nowym ukraińskim śmigłowcu (co, biorąc pod uwagę wolę polityczną, jest także pomysłem realistycznym), ale o jego najważniejszym elemencie bojowym - mógłby on zostać wykorzystany przede wszystkim do modernizacji istniejącej floty śmigłowców bojowych Mi. .
Zastosowanie krajowego ppk stało się możliwe dzięki opracowaniu przez zespół rusznikarzy optyczno-elektronicznego modułu wykrywania celów i namierzania rakiety PM-LKT. Moduł jest częścią kompleksu kierowania ogniem 524R, który został zainstalowany na śmigłowcu Mi-8MSB-V - w rzeczywistości ukraińska wersja opanowanej produkcji (dostarczona do testów przez Motor Sich JSC). A w przyszłości, po zakończeniu testów, będzie można go zainstalować na Mi-24 (Motor Sicz rozpoczął pewien zestaw prac modernizacyjnych). Wspomniany zespół publiczno-prywatny, oprócz producenta helikopterów Motor Sich JSC i twórcy precyzyjnych rakiet Barrier-V, Państwowego Biura Projektowego Luch (to właśnie Luch stał się głównym przedsiębiorstwem w projekcie uzbrojenia śmigłowców), głównym sojuszniczym wśród nich znalazła się jedna firma prywatna (nazwijmy ją „R”) i jedno przedsiębiorstwo państwowe Czerkasów (konwencjonalnie „F”).
Wszystko zaczęło się, jak to często bywa w ukraińskich realiach, od eksportu. Owocna współpraca wyżej wymienionych Państwowych Biur Projektowych „Luch” i „R” umożliwiła kiedyś zaopatrzenie Azerbejdżanu w znaczną partię precyzyjnych rakiet Barrier-V do azerbejdżańskich śmigłowców bojowych. Ale utworzenie i integrację kompleksu kierowania ogniem zapewniła południowoafrykańska firma Denel. Ukraina nie tylko zarobiła na tym kontrakcie, ale także otrzymała nową technologię. Między innymi w tym czasie w Azerbejdżanie udało się wystrzelić 30 rakiet.
...W przededniu inwazji na dużą skalę odbył się jeden z końcowych etapów testów kompleksu 524R na krajowym helikopterze bojowym. Oczywiście zintegrowanie nowoczesnego systemu rakiet kierowanych w helikopterze wymaga czasu, ale w ciągu dwóch lat wielkiej wojny żadnemu z zachodnich partnerów nie spieszyło się z dostarczeniem armii ukraińskiej helikopterów wsparcia bojowego… I Ukraina musi jeszcze zająć się powojenną konfrontacją z wrogą Rosją.
Jak pilny jest problem uzbrojenia śmigłowców Sił Zbrojnych Ukrainy? Pytanie jest retoryczne, ponieważ Ukraina używała Mi-8MSB-V podczas wojny rosyjsko-ukraińskiej – do przeprowadzania ataków rakietowych niekierowanymi rakietami S-13 kal. 122 mm rakiety odpalano w pozycji pochylonej. Ale standardowy podstawowy śmigłowiec Mi-8 nie miał nawet takiej możliwości i był ograniczony do 80 mm S-8 i 57 mm S-5. Zatem system broni kierowanej uczyniłby wiropłat o rząd wielkości silniejszym. Niestety państwo nie dbało o armię przed inwazją na Federację Rosyjską na dużą skalę...
Dlatego teraz pojawia się pytanie o możliwości państwa. Bo, powiedzmy, fakt, że nowy szef Ministerstwa Przemysłu Strategicznego Aleksander Kamyszyn nie tylko zachował Ukroboronprom, ale także pozostawił Przedsiębiorstwo Państwowe Antonow w „lochu”, wskazuje, że istnieją wymierne problemy z administracją przemysłu obronnego w kraju. Możliwe jest jednak, że dotyczą one wyłącznie czynnika ludzkiego – nie bierz na siebie nadmiernej odpowiedzialności, ale ogranicz się do odpowiedzialności podwładnego. Nawiasem mówiąc, Przedsiębiorstwo Państwowe Antonow nie wyprodukowało ani jednego nowego samolotu od czasu wprowadzenia go do Ukroboronpromu w 2015 roku przez byłego prezydenta Poroszenkę.
...Jak podała służba prasowa Ministerstwa Sprawiedliwości, Bogusławowi i Kononence prawdopodobnie skonfiskowane zostanie majątek: ponad 30 lokali (lokale mieszkalne/niemieszkalne, działki); prawa korporacyjne ponad 10 osób prawnych, w tym 100% udziałów w kapitale zakładowym ODO SK „Motor-Garant”, LLC „Vinnitsa Aviation Plant”, LLC „SME Helicopters”, ich udziały w kapitale zakładowym spółki LLC „ZHEKON” "; prawa własności, w tym znaki towarowe i patenty na wzory przemysłowe; znaczną ilość broni palnej. Od momentu sprawiedliwej konfiskaty tych aktywów za ich zagospodarowanie odpowiedzialne będzie państwo.
