Sędziowie to bandyci

Jeśli w ciągu ostatnich trzech lat uwaga społeczna skupiała się na sądach, to było to znacznie rzadsze niż w czasach przedwojennych.

Uwagę przykuła spektakularna i wymowna sprawa byłego szefa Sądu Najwyższego W. Knyazewa, po czym wszystko wróciło do normalnego życia. Wojna nieco inaczej niż inne wpłynęła na życie codzienne środowiska sądowniczego, ale oczywiście go nie oszczędziła – słudzy Temidy mają swoje historie o bohaterstwie i zdradzie, eposy z, że tak powiem, SZCh , własne „kocioły Mukaczewo”.

W warunkach przedłużającego się paraliżu Naczelnej Rady Sądownictwa i bezczynności Wysokiej Komisji Kwalifikacyjnej Sędziów Ukrainy, zaniedbanych braków kadrowych oraz wpływu innych czynników obiektywnych i subiektywnych, ciekawa tendencja pozostaje niezauważona. Mówimy o wzroście liczby sędziów, którzy z całkowicie ludzkich powodów zajmują swoje stanowiska i wymierzają sprawiedliwość… nielegalnie. Oznacza to, że mówimy o sędziach, którzy są oddelegowani ze „swojego” sądu do innego i których okres pełnienia funkcji określony przez prawo już dawno upłynął.

Zgodnie z częścią 2 art. 55 ukraińskiej ustawy „O systemie sądownictwa i statusie sędziów” przeniesienie sędziego do innego sądu tego samego szczebla i specjalizacji następuje na okres określony przez Najwyższą Radę Sądownictwa. Okres ten nie może przekraczać roku.

Jeżeli okoliczności będące podstawą podróży służbowej sędziego nadal istnieją, Na wniosek prezesa sądu, do którego sędzia został wysłany, Najwyższa Rada Sądownictwa przedłuża okres podróży służbowej, nie więcej jednak niż o jeden rok. Oczywiście, jeśli sam sędzia nie ma nic przeciwko.

Oznacza to, że całkowity czas trwania podróży służbowej nie może przekroczyć dwóch lat. Sędzia, którego kadencja dobiegła końca, wraca do pracy w sądzie, z którego został delegowany.

W dniu 15 marca 2022 roku ustawą Ukrainy nr 2128-IX przepisy końcowe i przejściowe Ustawy Ukrainy „O systemie sądownictwa i statusie sędziów” zostały uzupełnione o paragraf 56. Zgodnie z nią w okresie stanu nadzwyczajnego lub stanu wojennego oraz w terminie 30 dni od dnia jego odwołania (wygaśnięcia) i w przypadku braku zatwierdzonego składu Naczelnej Rady Sądownictwa, Prezes Sądu Najwyższego podejmuje decyzję o oddelegowaniu sędziego do innego sądu odpowiedniego szczebla i specjalizacji oraz w przypadku wcześniejszego rozwiązania tę podróż służbową.

W takim przypadku przepisy ust. 2 części drugiej art. 55 tej ustawy dotyczące terminu podróży służbowej sędziego nie mają zastosowania.

W związku z tak wymuszoną innowacją redakcja zwróciła się do właściwych instytucji z pytaniem o realizację tych przepisów prawa.

Ilu sędziów zostało wysłanych decyzją Prezesa Sądu Najwyższego (oddzielnie - decyzją Prezesa Sądu Najwyższego W. Knyazeva) do innego sądu tego samego szczebla i specjalizacji.

Ilu sędziów zostało wysłanych z jednego sądu rejonowego do drugiego, z jednego sądu apelacyjnego do drugiego.

Czy Sąd Najwyższy podjął decyzję o przedłużeniu okresu mianowania sędziów przeniesionych z jednego sądu do drugiego decyzją Prezesa Sądu Najwyższego (oddzielnie - decyzją Prezesa Sądu Najwyższego W. Knyazewa) .

Jeśli tak, to w odniesieniu do ilu sędziów podjęła taką decyzję i na jak długo przedłużono ich mandat.

Czy obecnie oddelegowani sędziowie nadal prowadzą postępowanie sądowe w tych sądach, do których zostali „oddelegowani”, w przypadku braku decyzji Sądu Najwyższego w sprawie przedłużenia okresu delegowania?

Czy sędziowie oddelegowani do innych sądów powrócili do pracy w sądzie, z którego zostali oddelegowani w związku z zakończeniem oddelegowania lub decyzją Sądu Najwyższego o wcześniejszym zakończeniu oddelegowania? Jeżeli tak, to ilu sędziów wróciło do pracy w sądzie, z którego zostali wysłani, i na jakiej podstawie.

Pracownicy Sądu Najwyższego zastanawiali się nad odpowiedzią na powyższe pytania bardzo długo, wykraczając poza termin przewidziany przepisami prawa. Wreszcie nadeszła odpowiedź podpisana przez zastępcę pracownika. Wynika z tego, że Siły Zbrojne faktycznie wiedzą niewiele. I wygląda na to, że nie jest to zbyt interesujące.

„W okresie od 24 lutego 2022 r. do przywrócenia autoryzowanego składu Najwyższej Rady Wymiaru Sprawiedliwości podjęto decyzję o wysłaniu 462 sędziów. Ogólna liczba oddelegowanych sędziów sądów rejonowych wynosi 394. Ogólna liczba oddelegowanych sędziów sądów apelacyjnych wynosi 68.

Udzielamy żądanych informacji, którymi dysponuje Sąd Najwyższy, jednakże Najwyższa Rada Sądownictwa dysponuje kompleksową informacją na temat poruszanych kwestii.

Pozostałe informacje, o które zwróciłeś się do Sądu Najwyższego, nie są odzwierciedlone ani udokumentowane w żaden sposób ani w żadnych mediach.”

Oznacza to, że Sąd Najwyższy nie posiada żadnych informacji na temat poruszanych kwestii, z wyjątkiem liczby oddelegowanych sędziów! Zaskakujące, ale odnotowany fakt.

Jednocześnie Najwyższa Rada Wymiaru Sprawiedliwości bez wątpienia dysponuje „informacjami wyczerpującymi”, ale najwyraźniej dysponuje ich niewyczerpaną ilością, a odpowiedź na wniosek przygotowywała od września ubiegłego roku, naruszając prawo .

Zwracając się do przepracowanych VSP i VKKS, sugerujemy, aby nadal odpowiadać na przesłane pytania. A jednocześnie pomyślcie, ilu sędziów wydaje obecnie orzeczenia, które powinny zostać uchylone tylko dlatego, że nie zostały wydane przez sąd ustanowiony na mocy ustawy.